tag:blogger.com,1999:blog-4551464268579655875.post368463600767571144..comments2023-10-17T03:49:43.490-07:00Comments on To εργαλείο: Mετά το Εργαλείο τι;Το εργαλείοhttp://www.blogger.com/profile/17569400294633361706noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-4551464268579655875.post-85289052133963432362007-09-24T04:11:00.000-07:002007-09-24T04:11:00.000-07:00"Κάθε αιτία που έγγειται στο οτι προάγει κάτι από ..."Κάθε αιτία που έγγειται στο οτι προάγει κάτι από το μη ον στο ον είναι ποίηση", λέει ο Πλάτων.<BR/>Όπως ποίηση είναι και το κάθε τι που δημιουργείται από το μηδέν, από την σκόνη, την λάσπη, την εξορία.Κάπου διάβασα ότι η ποίηση είναι σαν ένα πουλί στην έρημο.Και όσο κι αν φαίνεται παράξενο να εκκρεμεί ένα πουλί στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του βρεις ένα δέντρο.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4551464268579655875.post-71823496896820448262007-09-07T01:07:00.000-07:002007-09-07T01:07:00.000-07:00"Η ποίηση είναι ένα πείσμον μυστικό", γράφει η Κ.Δ..."Η ποίηση είναι ένα πείσμον μυστικό", γράφει η Κ.Δημουλά σ' ένα κείμενο που γράφτηκε για μια εκδήλωση που οργάνωσαν μαθητές. <BR/>"Το ποίημα που γράφεται είναι μια πείσμων πονηρία που, πες πες πες, καταφέρνει πότε πότε να αποσπάσει ελάχιστο τμήμα αυτού του μυστικού, και που σπεύδει να το διαδώσει. Με την ίδια όμως ασάφεια και υπαινικτικότητα που το παρέλαβε. Έτσι, το ποίημα γίνεται αυτόματα συνένοχος και συντηρητής της μυστικότητας που θέλει να διατηρήσει. Η ποίηση είναι ένα πείσμον μυστικό παράπονο. Που σχηματίστηκε πολύ πριν απ' τις αιτίες του, προεξοφλώντας ότι θα υπάρξουν. Ο επίσης απόρρητος υπαίτιος αυτού του παραπόνου αποτελεί την ποίηση, ότι αν το αποκαλύψει, θα της αφαιρεθεί αυτόματα και αυτοστιγμεί κάθε λόγος, κάθε νόημα υπάρξεως της..."<BR/>"... Η Τέχνη ξαναπλάθει ως λαθραίος Θεός απ' την αρχή σχεδόν, μεταμορφώνει ότι μας απελπίζει ως γνωστό και αδιάσειστο σε μια καταπραυντική αβεβαιότητα..."<BR/>"... Η ποίηση ιδιαίτερα είναι μια ξεχωριστή φιλοδοξία, με τις πιο περίπλοκες διαδικασίες, αφού για να σαρκωθεί κάθε φορά πρέπει να συνεργαστούν εν αρμονία αντίπαλα μεταξύ τους ζεύγη, όπως το φανταστικό με το πραγματικό, το λογικό με το παράλογο, ο ρέων λόγος με τη σιωπηλή εικόνα, το γήινο με την απογείωσή του. Ο εκχυμωτής αυτών των συνδυασμών, ο αρωματικός χυμός που βγαίνει από τη συμπίεσή τους είναι οι λέξεις..."<BR/>Καταλήγει γράφοντας :" Καταλήγω ότι κάθε μορφή τέχνης είναι εν τέλει ένα διαρκές ερώτημα προς ένα αόρατο παντογνώστη, ο οποίος ή δεν απαντά ή απαντά με τον τρόπο του χρησμού ήξεις αφήξεις ου...Σ' αυτό το σκοτεινό ατελές του χρησμού, που αλλιώς καλείται και μοίρα μας, έχω δηλώσει την υποταγή μου γράφοντας."<BR/>Δεν ξέρω αν σου φαίνονται ενδιαφέροντα τα γραφόμενα της Δημουλά σχετικά με την ποίηση, πάντως εμένα προσωπικά με καλύπτουν εως τον επιτρεπόμενο βαθμό για το τι είναι ποίηση. Γιατί αλλοίμονο, τότε πια δεν θα ήταν ποίηση αλλά επιστήμη και όπως διάβασα κάπου μαζί με κάτι άλλα χαζοστιχάκια στο διαδίκτυο: "Η επιστήμη είναι γι' αυτούς που μαθαίνουν ενώ η ποίηση γι' αυτούς που ξέρουν" και όταν κάποιος ξέρει, πρέπει να ξέρει ότι δεν ξέρει.tanguerahttps://www.blogger.com/profile/12321670675341941952noreply@blogger.com