Τις προάλλες έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Mesa Selimovic "Death and the Dervish" που το είχα δανείσει σε μία φίλη. Κοιτώντας το βρήκα το παρακάτω απόσπασμα που το είχα σημειώσει. Μου έκανε εντύπωση γιατί εμπεριέχει μία αντίφαση που από την μία μπορείς να την δεις σαν ένα απροσπέραστο εμπόδιο από την άλλη μπορείς να την αποδεχτείς σαν μία φυσική διαδοχή καταστάσεων. Το συζητάω με κάποιος ανθρώπους και μου αρέσει να ακούω την πρώτη εντύπωση που προκαλεί. Η δικιά σας; Ένα ευχαριστώ για τα σχόλια των προηγούμενων δημοσιεύσεων.
To ποτάμι μοιάζει με εμένα: μερικές φορές ταραχώδες και αφρώδες, πιο συχνά ήρεμο και σιωπηλό. Λυπήθηκα όταν έφτιαξαν φράγμα κάτω από το τεκέ και το εξέτρεψαν σε ένα χαντάκι για να το κάνουν υπάκουο και χρήσιμο, για να τρέχει μέσα σε ένα αυλάκι και να γυρίζει έναν νερόμυλο. Και χάρηκα όταν πλημμύρισε, κατάστρεψε το φράγμα και έρεε ελεύθερο. Παρόλα αυτά ήξερα ότι μόνο τα εξημερωμένα νερά μπορούν να αλέσουν σιτάρι.
4 σχόλια:
Ένας φίλος μου έδωσε σήμερα το παρακάτω. Μία πολύ πολύτιμη συνεισφορά και τον ευχαριστώ.
Η ζωή είναι μία συνεχής ροή που εμείς προσπαθούμε να τη σταματήσουμε, να την παγιώσουμε σε μορφές σταθερές και αυστηρά καθορισμένες [...] Οι μορφές αυτές είναι οι αντιλήψεις, τα ιδανικά στα οποία θέλουμε να είμαστε συνεπείς , όλες οι αυταπάτες που δημιουργούμε και οι καταστάσεις στις οποίες προσπαθούμε να ισορροπήσουμε. Μέσα μας ωστόσο, σε αυτό που ονομάζουμε ψυχή, που είναι το ζωντανό μας κομμάτι, η ροή συνεχίζεται, αθόρυβα, πίσω από τα φράγματα, πέρα από τα όρια που επιβάλλουμε εμείς, συνθέτοντας την συνείδησή μας, χτίζοντας την προσωπικότητά μας. Όταν κάποια στιγμή έρχεται η καταιγίδα τα φράγματα παρασυρμένα από το ρεύμα, καταρρέουν.
Λουϊτζι Πιραντέλλο, "Δύο αινίγματα"
γεια σου φίλε μου,
αρχικά να σε ευχαριστήσω για τα πολύ όμορφα κείμενα (αναφέρομαι στο αρχικά 5 εργαλεία) που πρόσφατα ανκάλυψα..
όσον αφορά το ποτάμι, νομίζω μπορεί κάποιος να γράψει ένα βιβλίο αρχίζοντας από αυτό. αν όμως έχεις πέσει σε ένα δυνατό ποτάμι και είμαι σίγουρος ότι το έχεις κάνει, ξέρεις ότι να αλλάξεις την φορά του δεν μπορείς. Μπορείς συνήθως με κόπο να αλλάξεις λίγο την δική σου πορεία μέσα σε αυτό, ίσως να πιαστείς και από κάνα κλωνάρι με κόπο, καταφέρνοντας μια σημαντική αλλαγή στη δική σου πορεία (και μέσα από αυτό δυναμώνεις κιόλας εσύ). Αλλά το θέμα είναι να θυμόμαστε ότι το ποτάμι θα ρέει όπως πάντα, με ή χωρίς εμάς και ότι τη στιγμή που θα σκεφτούμε να το σταματήσουμε και να το δαμάσεις θα μας τσακίσει και θα μας πάρει μαζί του πιο ανήμπορους από ποτέ..
..ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω τώρα. Ελπίζω να μην παρερμηνεύσεις αυτά που είπα γιατί καθένας μάλλον μπορεί να τα εκλάβει διαφορετικά. Να 'σαι καλά
Ναι, υπάρχει μια αντίφαση, που μόνο η ποίηση (και η ποίηση του συγκεκριμένου κειμένου-το οποίο είναι εξαιρετικό) μπορεί να ξεπεράσει. Η αντίφαση είναι ανάμεσα στην αγριότητα και στον πολιτισμό- Η σπαρακτική συνύπαρξη τους στον άνθρωπο τον κάνει άλλοτε υπέροχο και άλλοτε ελεεινό, αλλά πάντοτε σπαρακτικό είτε στο γέλιο είτε στο κλάμα.
" Parola auta hksera oti mono ta ekshmerwmena nera mporoun na alesoun to sitari."
Antifash kai sygkroush tou eautou mas me ta reumata megalwn okgwn nerou pou exoun kathierwthei ws tropo zwhs kai kamoia fora alla elpizw oxi yparkshs.
pou mas travane na paroume ki emeis thn idia poreia kai morfh ekshmerwshs... wste na "alethei ligo akomh sitaraki"
Kathe potami omws exei thn dikh tou phgh proeleushs kai diaforetikh zwopoio dynamh... einai loipon enas apo tous diaforous symvivasmous pou kanoume kai einai sthn krish kai sthn analogia metallikwn kai ametallwn stoixeiwn tou kathe potamou o vathmos kai tropos ekshmerwshs tou... thaumasmo sto kouragio twn arxika ryakiwn kai epeita agriwn potamwn pou synexizoun na kyloun xwris kamoia mporfhs ekshmerwshs syneidhths h asyneidhths... pou to nero tous einai kokkino apo tis sygkrouseis me ta vraxia pou synantoun kai ta fragmata pou yperphdoun. Proswpika tha prospathhsw na epiviwsw sthn "kinhsh twn epifaneiakwn ydatwn" ekshmerwnontas thn roh mou se praktika themata kai prospathontas syneidhta na krathsw thn ormh mou sta aulakia pou neromyloi prospathoun na me ekshmerwsoun asyneidhta.
Δημοσίευση σχολίου