Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Μία μικρή αγωνία ακινησίας

Boλεύθηκες σε αυτή την στάση.
Ζεστάθηκες.
Στήριξες το κεφάλι σου και τα μάτια σου είναι έτοιμα να κλείσουν.
Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα παραμονεύει πάντα αιωρούμενη
η ανάμνηση μίας ζεστής φιλίας που ξεθωριάζει
μίας θερμής βραδιάς που δεν είναι εδώ
ενός μεγάλου ταξιδιού που έχει τελειώσει
και ενός έρωτα που κάποτε έκαιγε τα σωθικά σου.
Τώρα μετράς καθισμένη την κάθε σου ανάσα.
Το βάρος του βράχου σου συναντάει έναν κακοτράχαλο δρόμο σαν ρίχνεσαι απροστάτευτη στις λοξές ματιές ενός μουδιασμένου βλέμματος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: