Έχω μία συλλογή από τετράδια τα οποία χρησιμοποιώ για να γράφω τις δουλιές που έχω να κάνώ αλλά και διάφορα άλλα πραγματάκια όπως σχεδιάκια την ώρα των συνελεύσεων, σκέψεις για κανένα κείμενο, στοίχους από κανένα ρεμπέτικο τραγούδι που παίζουμε με την γκρούπα, καμιά ποιητική εκτόνωση, καμιά σκέψη της στιγμής που εκείνη την ώρα φαίνεται πολύ σημαντική αλλά σπάνια είναι. Είναι γεμάτα μουτζούρες, τραβηγμένες γραμμές και διάφορες πληροφορίες, τηλέφωνα, διευθύνσεις στις οποίες χρειάζομαι να ανατρέξω μερικές φορές αλλά ελάχιστα το πετυχαίνω γιατί εκεί μέσα επικρατεί το χάος. Σχεδόν πάντα κουβαλάω ένα τετράδιο μαζί μου. Για αυτό και έχω χάσει αρκετά πράγμα που πάντοτε μου την σπάει. Έτσι προσπαθώ να είναι 40φυλλα έτσι ώστε να μην αργούν να γεμίζουν και να μένουν στην άκρη. Πολλά από αυτά τα τετράδια είναι τα παλιά τα σχολικά με το μπλε εξώφυλλο, δείγμα κατά την γνώμη μου (επειδή το έχω δει και σε άλλους ανθρώπους) ενός είδους συντηρητισμού και μίας ψιλομιζέριας ειδικά έτσι όπως τσαλακώνονται! Παρόλα αυτά τα βρίσκω βολικά γιατί είναι ελαφριά, ευέλικτα και μπορώ να τα ταλαιπωρώ όσο θέλω. Έχει πλάκα να ρίχνω καμία ματιά στα παλιά μου τετράδια. Θυμάμαι με τι ασχολούμουνα, παλιά τρεξίματα, επιθυμίες, εμμονές, άγχη, φλυαρίες. Γρήγορα όμως τα βαριέμαι γιατί μοιάζουν με ένα σκουπιδαριό.
Παρασκευή 6 Ιουνίου 2008
Έχετε εσείς τέτοια τετράδια;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Εγώ δεν έχω τέτοια τετράδια αν και αρκετές φορές νομίζω ότι θα μου ήταν χρήσιμα και παρόλο που έχω σκεφτεί κατά καιρούς να το κάνω αυτό.
Τώρα σχετικά με τις μουσικές που λες αυτό το παθαίνω και εγώ. Όποτε τύχει και μου δώσει κάποιος κανένα σι ντι ή κάτι που έχει γράψει, ένα κείμενο, ένα ποίημα ή οτιδήποτε, και με ρωτήσει εκείνη την ώρα τη γνώμη μου, του λέω ακριβώς αυτό το πράγμα που είπες και εσύ. Νομίζω όμως ότι ο φίλος σου έχει δίκιο. Εντάξει, χρειάζεται αυτή η ταξινόμηση, μόνο όμως όταν είναι συνειδητή και όχι μια ψευδαίσθηση όπως λες.
Τετράδια?
Χμμμ... Εγώ προτιμώ τα μπλοκάκια. Μεταφέρονται πιο εύκολα, κι όταν γεμίσουν έχουν μέσα τους μια ασύγκριτα πιο χαώδη τάξη, αν τα συγκρίνουμε με τα τετράδια.
Τώρα για τα σιντοντιβιντιά, καλά τα λες. Έτσι τα λέω κι εγώ.
Τετράδια κ καταγραφή …
Αφού στο τέλος όλα χάνονται.
Για αυτό υπάρχουν τα κεφάλια μας. Για να πετάμε κ κάποια χρήσιμα πράματα δίπλα στα άπειρα άχρηστα δεδομένα που εγκλωβίζονται εκεί μέσα.
Μετά τα «χρήσιμα» χάνονται, τα άχρηστα χορεύουν στην επιφάνεια, κ κάποιες φορές επιχειρούμε αποτυχημένες βουτιές. Ότι ψάχνεις εκεί, δύσκολα θα το βρεις.
Το πιο πιθανό είναι να σε βρει αυτό κάποια στιγμή.
Την πιο λάθος στιγμή βέβαια …
ΥΓ Τα παλιά τετράδια έχουν πλάκα. Φέρνουν στην επιφάνεια ξεχασμένες αναμνήσεις, που γαργαλάνε το πίσω δεξιά μέρος του κεφαλιού σου (εσωτερικά πάντα).
Καλά τα λες καλό μου εργαλείο.
Έχω κι εγώ πολλά τέτοια τετράδια (παλιά ήταν ιδιαίτερο το ντιζάιν τους, τώρα πια τα γνωστά μπλε σχολικά τεράδια για τους λόγους που προανέφερες) και σημείωνα το παρόν, μη τυχόν και το ξεχάσω στο μέλλον (σημειώνω ότι δεν πρόκειται για ημερολόγια).
Τι σημασία έχει όμως αυτό;
'Το μέλλον αλλάζει ό,τι συνειδητοποιούμε στο παρόν, αν όχι, άστα να πάνε'.
Είναι τόσες οι φορές που είπα ότι θα αλλάξω το τάδε πάνω μου, το σημείωσα, μάλιστα υπογράμμισα τη συγκυρία αυτής της δήλωσης (θέλω να πω με ποια ακριβώς αφορμή επιδίωξα την αλλαγή) και την επόμενη μέρα όλα ήταν όπως πριν.
Και πάλι, ακριβώς όπως πριν.
Δε θέλω έτσι να μειώσω τα συμβάντα της ζωής μου, κάθε άλλο.
Ούτε να κάνω μία επίδηξη του, κατά τα άλλα, αδύναμου χαρακτήρα μου.
Ωστόσο, οι αλλαγές δεν εξαρτώνται από τη μνήμη, έστω και τη γραπτή (νομίζω).
Το χτύπημα πολλές φορές πρέπει να είναι τόσο δυνατό και τόσο επιτακτικό που σχεδόν να μην το αντιλαμβάνεσαι (ίσως εκεί να κρύβεται και η δύναμή του).
Ελπίζω να συνέβαλλα κάπως στο συλλογισμό αυτού του Post.
Σε χαιρετώ
ΥΓ. Το κείμενό σου είχε μια λογοτεχνική, ποιητική σχεδόν χροιά που μου άρεσε πολύ.
αποτέτοιε μου: με ένα τέτοιο τετράδιο στο χέρι πιστεύω ότι θα ήσουν για πολλά μπουκέτα ;) H τάση για ταξινόμηση έρχεται πολλές φορές νομίζω μετά τις δύσκολες ώρες που προσπαθείς να βάλεις τον ευατό σου συνειδητά σε μία σειρά. Μερικές φορές όμως η πρόκληση μεγαλύτερης αταξίας μπορεί να είναι μία καλύτερη διέξοδος.
πρκλς: Ωραία τα μπλοκάκια όταν έχεις χρόνο να είσαι μπροστά στο ιντερνετ, ως μέσω μοιράσματος πάντα. Σκέφτομαι ότι όταν παρατήσω αυτή την δουλειά που είμαι σε ένα γραφείο και κωλοβαράω δεν ξέρω κατά πόσο θα μου βγεί να το συνεχίσω. Με την ίδια παραγωγικότητα τουλάχιστον που έτσι και αλλιώς δεν είναι και πολύ μεγάλη. Χάρηκα για την γνωριμία.
Μαυρούκο! Έτσι μου έρχεται να... σε γαργαλήσω. Εσωτερικά πάντα! Η μνήμη και η λήθη είναι ένας μεγάλος αχταρμάς. Μεγάλη ταλαιπωρία μπορεί να προκύψει. Η συμφιλίωση με το παρελθόν νομίζω ότι αποτελεί μοχλό για την κίνηση προς τα μπροστά. Αν και αυτό, για εμένα τουλάχιστον φαίνεται να είναι ένας συνεχές αγώνας γιατί εκεί που νομίζεις ότι με κάποια πράγματα έχεις ξεκαθαρίσει σου σκάνε κάτι παλιά κολλήματα και μένεις σέκος.
Αγαπημένο μου εγώ!!;;!: Πολύ ωραία η σκέψη σου. Οι αλλαγές και ο τρόπος που γίνονται μπορεί να διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο και από κατάσταση σε κατάσταση. Ο καθένας έχει τους δικούς του τρόπους να έρχεται σε επαφή με το παρελθόν του ή/και να το αποφεύγει. Το σχόλιό σου μου έφερε στο μυαλό κάτι που μου είχε πει η Ελευθερία για ένα βιβλίο του Τομ Ρομπινς, δεν θυμάμαι πιο, που η ηρωίδα πριν πράξει επαναλάμβανε στο μυαλό της την εξής σκέψη:
Eίναι αυτό είναι.
Είμαι αυτό που είναι.
Δεν υπάρχουν λάθη.
(Δεν είμαι σίγουρος αν το θυμήθηκα σωστά)
Επειδη καθε στιγμη οριζεται απο την μοναδικοτητα της, ειναι ομορφο να υπαρχουν καποιες σελιδες σκορπιες ή παρεα με αλλες σε τετραδιο, που συντροφευουν, φιλοξενουν και συγκρατουν σκεψεις μας μετουσιωμενες σε λεξεις και κανουν παρον ξανα και ξανα το παρελθον της καθε δεδομενης στιγμης. Αν μη τι αλλο, αποτελουν το 'τοτε' μας, μια πραγματικοτητα μας, που ειτε την νοσταλγουμε, ειτε την αποποιουμαστε, ειναι η αληθεια που μαγειρεψαμε καλα και σερβιραμε σε πιατο μιας χρησης. Εξαλλου σκεψεις αποτυπωμενες σε χαρτι ειναι σκεψεις με πολλα παρον, που διαρκουν τοσο οσο και η αναγνωση των πρωτων.
Εχω να σε δω τοσο καιρο.Ελπιζω να εισαι καλα.
Δημοσίευση σχολίου