Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

H ποίηση - ένας τρόπος
για να πεθαίνεις όλο και πιο δύσκολα κάθε μέρα...

Τ.Λ.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η ποίηση δεν είναι ένα ελευθέρωμα της συγκίνησης, αλλά απόδραση από τη συγκίνηση.
Δεν είναι έκφραση της προσωπικότητας, αλλά απόδραση από την προσωπικότητα.
Έλιοτ

;)
Φ.

ο αποτέτοιος είπε...

δεν ξέρω τι λέει ο τ.λ. ή ο έλλιοτ. εγώ λέω ότι η ποίηση είναι ένας τρόπος να μαθαίνεις. ή τουλάχιστον να ονειρεύεσαι.

Το εργαλείο είπε...

Tάση φυγής μου
Δημιουργία και βρωμιά μου
Άσχημες λέξεις που δεν ξέρω πώς να πω
Βαρεμάρα μου
Όνειρό μου μεγαλόπρεπο
Δειλία μου αδυσώπητη
Προσπάθειά μου ανθρώπινη
Ερώτημα στην απάντησή μου
Σπόρος στην έρημο που τσιμπολογώ
Υπενθύμιση ότι υπάρχουν κι άλλοι
Συμμέτοχο σκουλίκι
Κάτι σαν Ανέλπιδη Ελπίδα

Υ.Γ. Για να μη ξεχνιόμαστε ;)

Βρισκόμαστε πάντα στην αντίφαση: την ακρόπολη της λογικής. Πρέπει να χαιρόμαστε στο ανοιξιάτικο ύψος της Μεγάλης Τετάρτης τη γλυκειά μελανότητα. Να λοιπόν ένα συμμέτοχο σκουλίκι.

Καρούζος

ο αποτέτοιος είπε...

γιατί εγώ κόλλησα στο δειλία μου αδυσώπητη; ε; μου λες;

Pepper Ann είπε...

Δε θυμάμαι πολλά τέτοια "μεγάλα λόγια" ανθρώπων. Αλλά μόλις διάβασα το ποστ σου, θυμήθηκα απ'το σχολείο κάτι που χε πει ο Αναγνωστάκης--και με τη βοήθεια του γκουγκλ το ξεπατικώνω ακριβώς:
η ποίηση δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να μιλήσουμε, αλλά ο καλύτερος τοίχος για να κρύψουμε τα πρόσωπά μας.
Δίκιο δεν έχει?

Το εργαλείο είπε...

Αποτέτοιε: Γιατί δεν έχεις ονομάσει τυχαία τον εαυτό σου ως "αποτέτοιο".

Pepper Ann: Moυ έρχεται στο μυαλό κάτι σαν κουκούλα χωρίς άνοιγμα για τα μάτια με ένα βαριδιο στο κεφάλι. Το έχει το δίκιο του!

sofia@r21 είπε...

alles fores 3efeygw k m'aresei
alles mageyomai ki alles de me lytrwnei tipota-8lipsh marasmos