Φυλακή

Φυλακή

Ι.

Ησυχία για τους φυλακισμένους

Ο αέρας είναι βαρύς και θα βρέξει

Σαν σε πένθιμη ακολουθία

Ακολουθάμε μία κόκκινη κλωστή

Ξεχνάω

Ξεχνάς

Ξεχνάει τα μνήματά της, κι όμως είναι ρίζες που απλώνονται βαθιά.

«Ψάξε», κάτι μου λέει.

ΙΙ.

Πατάει η αράχνη σε κεκλιμένο επίπεδο

Κάτι με μεθάει άσχημα

Αν είχε νερό τουλάχιστον θα κολυμπούσαμε στα ρηχά

Όλα γυρίζουνε

Η απόστασή μου από την πηγή μου κοστίζει

Περιμένω μία άρνηση

Εύπλαστο υλικό που κρατάω μέσα σε αλουμινόχαρτο για ώρα ανάγκης.

ΙΙΙ.

Κάποιος ξεσπάει,

Σηκώνεται να χορέψει

Πέφτει απότομα στα γόνατα

Γαμώ τα σπασμένα γυαλιά, δεν υπάρχουν

«Τα λόγια είναι περιττά

Την ώρα που χωρίζουμε»

Τα αυτιά μου τα τρυπάνε τα παράσιτα

Το θέλω μεγαλώνει,

μιλάω από το απέναντι μπαλκόνι.

ΙV.

Έχω ένα κουτί

Που όλο το γεμίζω

Κι όλο κάτι μέσα του

Προσπαθώ να βρω.

V.

Λες αυτό το κουτί να είναι η φυλακή μου;