O χρόνος του Σίσυφου

So if you see the Vulture coming,

Flying circles in your mind,

Remember there is no escaping

For he will follow close behind

only promise my a battle

battle for your soul and mine

Gil Scott-Heron

... learning to win is hard
any slob can be a good loser...

Charles Bukofski

                                                                                            

O χρόνος του Σίσυφου

Προσπάθησα τον χρόνο να νικήσω

Το θάνατο στον Άδη να φυλακίσω                

και γέμισε ο κόσμος με νεκρούς

που δραπετεύοντας κατήργησαν το μέτρημα.

Προσπάθησα, κι ακόμα κι αν θέλω δεν μπορώ

Να αλλάξω αυτό που τώρα είναι παρελθόν

Έτσι βρέθηκα σε αυτή την τιμωρία

Η μνήμη είν΄αξεχώριστη από την αμνησία

Κάθε που με κυνηγάει αυτός ο βράχος

Κάθε που τον ψάχνω να τον σπρώξω

Γινόμαστε ένα

ο ένας από την κίνηση του άλλου

Η πέτρα μετατρέπεται στην βούλησή μου

Και γίνομαι κι εγώ ο αραμπατζής της

Σ’ όλα όσα συμβαίνουν είμαι ξένος.

Θυμάμαι την βοή από ανθρώπους

Δυνατή σαν την εκδίκηση

Μία εικόνα από το παρελθόν

Γκρίζα

μα τόσο όμορφη

Θυμάμαι, αλλά ίσως όλα αυτά δεν ήταν αρκετά

Οι φύλακες

Επέστρεψαν ξανά

Κι έτσι τον βράχο πάλι βρίσκομαι να σπρώχνω

και μέσα σε μπουκάλι θέτω ένα μήνυμα

Η πρώτη λέξη είναι

«Το συρματόπλεγμα»

Η τελευταία είναι οι «σειρήνες»

Μιλάει για μία ανάβαση ψηλά

Ψάχνοντας της θάλασσας το θέαμα

Ξεφεύγοντας από τις Ερινύες.        

Ενώ η νύχτα πέφτει, ο φάρος σβήνει

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκινάει.

                                          

Κι όταν το όρνιο του Ηeron σε πλησιάζει

Η μέρα σβήνει, κράτα την γερά

Πίσω μην γυρίσεις εθελοντικά

Θέλω να βλέπω ανθρώπους στα μάτια

με χαμόγελα αναγνώρισης της Νίκης

Που ανοίγει τα φτερά, κοιτάει ψηλά

Στα χέρια της παίζει τον βράχο

Σαν τον δικτάτορα

Και όσο συνεχίζει το όνομά της επανεφεύρει

Κι έτσι ο κόσμος της ανήκει

Θεσσαλονίκη – Σκόπια - Κωσταντινούπολη

Στάσιμος ο χρόνος στις στιγμές της επίθεσης

Διαλεγμένες μία μία σαν τους φίλους μας

Στάσιμος ο χρόνος όταν είμαστε μαζί

Στους τάφους φωτογραφίζουμε την προοπτική

Η άμυνά μας γίνεται

Επίθεση.

 H φωτογραφία είναι από τον "τοίχο των κομμουνάρων" στο νεκροταφείο Πέρ Λασέζ, οπου εκτελέστηκαν οι τελευταίοι μαχητές της παρισινής κομμούνας