είχα διάφορες συνεντεύξεις το τελευταίο διάστημα.
πράγμα που αντιστοιχεί σε πίεση, απογοητεύσεις, προσπάθεια
και πάει λέγοντας.
Σε μία από αυτές όλα πήγαν μιά χαρά
και η συνέντευξη αλλά και η δραστηριότητα που μου ζήτησαν
αλλά στο τέλος μία ηλικιωμένη κυρία από το πάνελ
η οποία ήταν "της εκκλησίας"
με ρώτησε αν θα προωθούσα το χριστιανικό ήθος του σχολείου.
Το κλίμα πάγωσε, είπα ότι μπόρεσα να σκεφτώ
δεν νομίζω ότι είχε σημασία
κατάλαβα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μου δώσουν την δουλειά
ήμουν για αυτούς κάτι που δεν κολούσε να είναι εκεί.
Συνάντησα τέτοιες συμπεριφορές και αλλού
μέχρι που τελικά
φανηκα τυχερός, χωρίς να τα πολύλογώ, βρέθηκαν 2-3 ανρωποι που με βοήθησαν
το οποίο έχει να κάνει με την εθελοντική εργασία σε ένα σχολείο
και κυρίως στην ανάπτυξη σχέσεων
δεν ξέρω ακριβώς τι να πω για όλο αυτό
ήμουν μακριά με πήραν τηλέφωνο να μου πουν ότι πήρα την δουλειά
κάνοντας τις τελευταίες κινήσεις μίας προσπάθειας
που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα την πάω μέχρι το τέλος
και
νομίζω ότι έχει ανοιχτεί ένας δρόμος
όσο περνάει ο καιρός
εδώ πέρα στην αγγλία βλέπω κι αλλους
που σαν και εμένα φαίνονται να είναι
"χαμένα πράγματα".
Θα μείνω εδώ και θα δω που θα με βγάλει,
τουλάχιστον είμαι κάπου
και δεν είμαι (ο) μόνος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου