Το παρακάτω τραγούδι είναι αφιερωμένο σε όσους έχουν απηυδήσει με όλα αυτά που συμβαίνουν τoν τελευταίο καιρό: ζαχόπουλοι και παρακμή, στο καπάκι το ασφαλιστικό που πάει να περάσει την πέμπτη επωφελούμενο το τετραήμερο της αργίας, γσεε και επίσημα συνδικατά που τα έχουν πουλήσει όλα για να διατηρήσουν την θέση τους στο πολιτικό παιχνίδι, τα φασιστοειδή κουνάνε τα κεφάλια τους, τσίπρες πουλάνε το επικοινωνιακό τους παιχνίδι "μια έτσι μία αλλιώς", πασοκ και νδ, λέει, το πάνε για συνεργασία... και κατα τ' άλλα όλα βαίνουν καλώς, ησυχία, τάξη και ασφάλεια...
ΣΙΚΕ
Μια κούκλα φουσκωτή, μ’ ένα μπικίνι
Και μια εκτόνωση προκάτ, που μου τη δίνει
Η πλαστική κονκάρδα της ελευθερίας
Κι ο αυνανισμός που είναι κατά της αϋπνίας
Δεν πάω απόψε στον αγώνα
Δεν πάω απόψε στον αγώνα, με τα πριμ
Γιατί το σκορ εγώ το ξέρω
Γιατί το σκορ εγώ το ξέρω από πριν
Σικέ όλα σικέ, σικέ
Σικέ όλα σικέ και μιλημένα
Σικέ όλα σικέ, σικέ
Ψεύτικα και στημένα
Στο κομοδίνο πλάϊ στη ντιβανοκασέλα
Εκεί που αφήνεις το νερό με τη μασέλα
Ρίχνεις μαζί το σηματάκι της ειρήνης
Και το πρωί το ξαναβάζεις να ομορφύνεις
Δεν πάω απόψε στη πορεία πασατέμπο
Όχι πορείες μ’ άδεια απ’ τις αρχές
Δεν κάνω έρωτα με κούκλα
Δεν κάνω έρωτα με κούκλες φουσκωτές
Σικέ όλα σικέ, σικέ
Σικέ όλα σικέ και μιλημένα
Σικέ όλα σικέ, σικέ
Ψεύτικα και στημένα
Μια κούκλα φουσκωτή, μ’ ένα μπικίνι
Και μια εκτόνωση προκάτ, που μου τη δίνει
Δεν έχω σώμα πια, όραμα πια δεν έχω
Και από τα κόκκαλα βγαλμένος δεν αντέχω...
2 σχόλια:
Νομίζω ότι η παρακμή σε όλα αυτά έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία (δηλ. όλοι μας)αντιμετωπίζει αυτά τα γεγονότα και όχι τόσο το ότι συμβαίνουν αυτά τα γεγονότα. Πάρε για παράδειγμα το ασφαλιστικό. Αντί να γίνει μια γενικευμένη απεργία από όλους και για όσο πάει (όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες κατά καιρούς), αντί η ΔΕΗ να κόβει το ρεύμα στα σπίτια των πολιτικάντιδων και όχι στον Εύοσμο και τη Χαλάστρα,κάνουμεμια απεργία μιας ημέρας και κοκορεύονται τα συνδικάτα για την επιτυχία τους. Αλλά, που, είμαστε εμείς τώρα για τέτοια;
Συμφωνώ. Χτες η απεργία και η πορεία εδώ στην Θεσσαλονίκη δεν είχε παλμό και ειδικά εκεί μπροστά που ήμουνα από ένα σημείο και μετά ήταν σκέτη κατάθλιψη. Μπροστά στο υπουργείο δεν υπήρχε κλίμα για τίποτα, μία ανιχνευτική προσσέγγιση από την μεριά μας "να γίνει κάτι" αντιμετωπόστηκε με διάθεση χασμουρητού. Ήμουνα δίπλα σε κάτι ΔΕΗτζήδες όταν τα μαζεύανε για να πάνε προλάβουνε όπως άκουσα την σκοδραλιά!
Δημοσίευση σχολίου