"Ταξιδεύεις για να ξαναζήσεις το παρελθόν σου;" ήταν στο σημείο εκείνο η ερώτηση του Χαν, ερώτηση που θα μπορούσε να διατυπωθεί και ως εξής: "Tαξιδεύεις για να ξαναβρείς το μέλλον σου;"
Και η απάντηση του Μάρκο: "To αλλού είναι ένας αντίστροφος καθρέφτης. Ο ταξιδιώτης αναγνωρίζει το λίγο που είναι δικό του, ανακαλύπτοντας το πολύ που ποτέ δεν είχε και ποτέ δεν θα έχει".
Και η απάντηση του Μάρκο: "To αλλού είναι ένας αντίστροφος καθρέφτης. Ο ταξιδιώτης αναγνωρίζει το λίγο που είναι δικό του, ανακαλύπτοντας το πολύ που ποτέ δεν είχε και ποτέ δεν θα έχει".
Από το βιβλίο του Ίταλο Καλβίνο "Οι αόρατες πόλεις", σελ 49
5 σχόλια:
Μάλλον ταξιδεύεις για να ξαναβρείς το μέλλον σου βάζοντας σε προοπτική το παρελθόν σου. Συχνά είναι αυτή η προοπτική που μας οδηγεί στις επιλογές μας, παρά τα ίδια τα γεγονότα..
Είναι ωραία εκεί που δεν είμαστε(λέω)...
Κι ένας φίλος μου είπε:Καιρός να πάμε...
- Γιατί φεύγεις συνεχώς; Για να διατηρήσεις την ψευδαίσθηση της ελευθερίας; Τότε αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ελευθερία;
- Υπάρχει και δεν υπάρχει. Κάνω κύκλους. Φεύγω και επιστρέφω. Ελεύθερος και δεσμευμένος.
- Tότε πρέπει να μείνω ή να φύγω; Γιατί προφανώς δεν έχει κανένα νόημα. Αν είμαι δεσμευμένος τότε δεν είμαι ελεύθερος. Και αν ο σκοπός είναι να επιστρέψω, τότε γιατί να φύγω;
- Mα αυτή είναι η ουσία του: Να επιθυμήσεις ένα άλλο μέρος, να φύγεις και να φτάσεις ξανά στο μέρος με το οποίο έχεις δεθεί. Αυτό δεν θα το ήθελες ούτε κανένα άλλο μέρος στον κόσμο, αλλά έτσι κι αλλιώς∙ από εκεί δεν θα ήσουν υποχρεωμένος να αναχωρήσεις, γιατί θα βρισκόσουν στο πουθενά. Και είσαι επίσης στο πουθενά αν αυτό είναι το μόνο μέρος που έχεις.
Από το βιβλίο του Mesa Selimovic “Death and the Dervish”
Ενας στίχος απο μία τραγουδάρα του Αγγελλάκα...
"ποτε θα φτάσουμε εδώ"???
Το ταξίδι εκτός γεωγραφικών ορισμών..
Υ.Γ.Υπέροχες οι αόρατες πόλεις... δυστυχώς τις δικές μας τις χτίσαμε...
To παραπάνω απόσπασμα το είχα χρησιμοποιήσει για το κείμενο "τι είναι το ταξίδι" στο Εργαλείο Νο5. Το Εργαλείο Νο5 είχε προκύψει μετά από ένα μεγάλο ταξίδι στο οποίο πολλά πράγματα γειώθηκαν στην πραγματικότητα. Ξαναδιαβάζοντάς το τυχαία μετά από 2 χρόνια είδα σε αυτό στοιχεία που είναι μέρος μίας αλλαγής λέει ένα κομμάτι του εαυτού μου. Υποχώρηση το ονομάζει ένα άλλο.
- «Χαλάρωσε, δώσε χρόνο στον εαυτό σου, όλα θα γίνουν»
- «Τι κάθεσαι και δεν φεύγεις, να ανακαλύψεις καινούργια πράγματα;»
Με ένα τρόπο ισχύουν και τα δύο, είναι κομμάτι της ίδιας αλήθειας.
Πάντα παραμονεύει ένα μοναχικό συναίσθημα το οποίο δεν είναι και πολύ ωραίο. Μία τάση φυγής που πατάει πάνω σε έναν μεγάλο εγωισμό ο οποίος έχει τσαλαπατήσει πολλούς ανθρώπους. Ταυτόχρονα έχει μία δύναμη και είναι το πιο δικό μου πράγμα. Είναι ένα στοίχημα με ένα τρόπο να πέσει στο έδαφος και να βγει από εκεί μέσα μία νέου είδους δημιουργικότητα η οποία να αποτελεί ταυτόχρονα προσωπική υπόθεση και συνδετικό δεσμό με τους φίλους.
Τα στοιχεία αυτά στα οποία αναφέρθηκα με μία πρώτη ματιά μου φάνηκαν ξένα και εχθρικά. Χρησιμοποίησα για αυτά την λέξη «ήττα». Τώρα που τα ξαναβλέπω θυμάμαι και ξέρω ότι απλά είναι πολύ λίγα για να αποτελέσουν το υλικό της επανοηματοδότησης των πραγμάτων. Υπάρχει η ανάγκη για ένα βήμα παρακάτω. Ή απλά πλησιάζει η ώρα για μία ακόμη λούμπα.
Για νέες ήττες, για νέες συντριβές!
Υ.Γ. Το σχόλιο αυτό έκανα δύο μέρες για να το γράψω. Kαι ακόμα δεν είμαι σίγουρος για αυτό αλλά, άντε, το στέλνω!
Δημοσίευση σχολίου