-->Βήμα ανάβασης στο σινικό τείχος που δεν έγινεκαι οχιά που κρύβεται κάτω απ’το ξερό κλαράκι.Σιωπή που δεν έρχεται και ερημιά που σε κατακλύζειΑδύναμη παρουσία, χαμένη, αμοίραστη,χρώματα αποδεκατισμένα με σφήνες που χώνονται βαθιά.Σχηματίζουν στον δρόμο εμπόδια.Bλέμμα. Μάτια.Ενός ανθρώπου δικού μου που πεθαίνει. Κι εγώ μαζί του, Φόβε μου,λέξη που δεν βγήκες, χέρι που δεν κατέβηκεςγεμάτος σαν την προσμονή μίας καινούργιας ώρας,μόνος μέσα στο κινούμενο πλήθος,ανάμεσα στους μονόφθαλμους δεν θυμάμαι τι θα μπορούσα να δωπαρά μόνο αυτό πουπροετοιμάζει και οπλίζει την χαρούμενη δύναμη της επιθυμίας σου.------------Εσύ τι πραγματικά φοβάσαι;
3 σχόλια:
αυτη τη στιγμή, να πάω πίσω..
τον εαυτό μου..
(εκτός αν η ερώτηση απευθύνεται στον φόβο. οπότε τότε δεν ξέρω να απαντήσω)
τις ξεραμένες ψυχές
Δημοσίευση σχολίου