Στην στιγμή μίας μικρής πιεστικής σύγχησης σκέφτηκα:
Το παιχνίδι που παίζει μέσα μου με αυτό το κορίτσι είναι μέρος του ναρκισσιστικού μου ευατού που θέλει να αποκτήσει το σώμα και το πνεύμα της άλλης, του άλλου.
Να τους γαμήσει με το εργαλείο μου.
Να τους αποκτήσει με το εργαλείο μου.
Ήμουν (και είμαι) επηρεασμένος από το βιβλίο του Σπόνβιλ "Ο μύθος του Ίκαρου" (σίγουρα θα ακούσετε περισσότερα για αυτό αργότερα) το οποίο σε κάποιο σημείο λέει τα εξής:
Τρέλα του Νάρκισσου: να θέλεις να αποκτήσεις ένα εγώ που δεν υπάρχει! Και ο πόθος γυρίζει γύρω γύρω μέσα στο λαβύρινθό του: τη μη-απόκτηση του αντικειμένου του. Δεν θα βγούμε από αυτό τον λαβύρινθο παρά αν παραιτηθούμε. Αλλά θα ήταν τρέλα να παραιτηθούμε από την επιθυμία, θα ήταν αυτοκτονία να παραιτηθούμε από το εγώ. Η σοφία είναι να παραιτηθούμε από την απόκτηση.
Ήταν για εμένα μία σκέψη απελευθερωτική.
Το παιχνίδι που παίζει μέσα μου με αυτό το κορίτσι είναι μέρος του ναρκισσιστικού μου ευατού που θέλει να αποκτήσει το σώμα και το πνεύμα της άλλης, του άλλου.
Να τους γαμήσει με το εργαλείο μου.
Να τους αποκτήσει με το εργαλείο μου.
Ήμουν (και είμαι) επηρεασμένος από το βιβλίο του Σπόνβιλ "Ο μύθος του Ίκαρου" (σίγουρα θα ακούσετε περισσότερα για αυτό αργότερα) το οποίο σε κάποιο σημείο λέει τα εξής:
Τρέλα του Νάρκισσου: να θέλεις να αποκτήσεις ένα εγώ που δεν υπάρχει! Και ο πόθος γυρίζει γύρω γύρω μέσα στο λαβύρινθό του: τη μη-απόκτηση του αντικειμένου του. Δεν θα βγούμε από αυτό τον λαβύρινθο παρά αν παραιτηθούμε. Αλλά θα ήταν τρέλα να παραιτηθούμε από την επιθυμία, θα ήταν αυτοκτονία να παραιτηθούμε από το εγώ. Η σοφία είναι να παραιτηθούμε από την απόκτηση.
Ήταν για εμένα μία σκέψη απελευθερωτική.
7 σχόλια:
μου έλειψες παλιάνθρωπε με τα όμορφα κείμενά σου!
εγώ πάντως μπερδεύτηκα ολίγον. η απόκτηση δεν είνια ο πόθος; οπότε αν παραιτηθούμε από αυτήν, δεν παραιτούμαστε στην ουσία από τον πόθο;
(επιφυλάσσομαι να το συζητήσουμε από κοντά όταν επιστρέψω από τας αθήνας)
To παραπάνω απόσπασμα του Σπόνβιλ μου θύμησε κάτι που είχα διαβάσει του Sub Μάρκος: Οι άνθρωποι είναι χαμένοι σε έναν λαβύρινθο όπου o καθένας ψάχνει την διέξοδό του. Ο εξεγερμένος άνθρωπος χτυπάει πάνω στους τοίχους, πονάει, ματώνει παρόλαυτά ξέρει ότι δεν υπάρχει διέξοδος από τον λαβύρινθο παρά μόνο από την συνολική πτώση των τειχών του λαβυρίνθου.
Ίσως έχεις ένα δίκιο. Από την άλλη ποιά η διαφορά επιθυμίας και πόθου; Στο μυαλό μου τα ταυτίζω.
Έτσι παραίτηση από την απόκτηση δεν σημαίνει παραίτηση από το πόθο αφαύ αυτός ζει ως μία ζωντανή επιθυμία. Αν κάτι μπορεί να σημαίνει αυτή η παραίτηση (και αν φυσικά είναι εν τέλει εφικτή) είναι η δυνατότητα του νηφάλιου στοχασμου και μία δραστηριότητα που μπορεί να είναι πιο ελεύθερη από ότι ποτέ.
Θα τα πούμε από κόντά.
Σε φιλώ
να παραιτηθούμε απο την απο-"κτηση"
Απελευθερώθηκες αποκτώντας κάτι που μας λέει πως πρέπει να πάψουμε να αποκτούμε την ικανοποίηση πως απελευθερωθήκαμε. Δηλαδή κατάφερες να ικανοποιήσεις κάτι μη ικανοποιήσιμο. Σούπερ.
Δεν είσαι νάρκισσος είπες; :)
Μέσα από τον λαβύρινθο σε χαιρετώ
Άσε από ναρκισσισμό άλλο τίποτα ; )
Σε χαιρετώ και εγώ μέσα από τον λαβύρινθό μου.
Γειά σου και σένα rose
Συμφωνώ μαζί σου ότι η παραίτηση από την απόκτηση είναι απελευθερωτική. Αν σκεφτείς ότι όλη η νεοτερικότητα οικοδομήθηκε στην ιδιοκτησία - πολιτικό σύστημα, οικονομικό σύστημα, οικογένεια, ανθρώπινες σχέσεις - η παραίτηση από την από-κτηση/ιδιο-κτηση είναι πράξη ελευθερίας.
Πολύ ωραίο το σχόλιό σου. Σε ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου