Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Παρηγορημένος από την απατηλότητα


Ο άνθρωπος δεν είναι δέντρο και το ρίζωμα σε ένα μέρος είναι η δυστυχία του. Yποσκάπτει  το θάρρος του, σπάει την αυτοπεποίθεσή του. Όταν ένας άνθρωπος βολευτεί κάπου συμφωνεί με οποιονδήποτε και όλους τους όρους που του τίθενται, ακόμα και με αυτούς που διαφωνεί και φοβίζει τον εαυτό του με την αβεβαιότητα που τον περιμένει. Η αλλαγή του φαίνεται σαν εγκατάλειψη, σαν απώλεια επένδυση: κάποιος άλλος θα καταλάβει τον χώρο του και θα πρέπει να ξεκινήσει ξανά. Το ρίζωμα σημειώνει την αληθινή αρχή των γηρατειών, γιατί ένας άνθρωπος είναι νέος όσο δεν φοβάται να κάνει καινούργιες αρχές. Αν μείνει σε ένα μέρος πρέπει να ανεχθεί πράγματα ή να αναλάβει δράση. Αν προχωρήσει, κρατάει την ελευθερία του, είναι έτοιμος να αλλάξει μέρη και τους όρους που του τίθενται. Πώς να φύγουμε και για πού; Μην χαμογελάς, το ξέρω ότι δεν έχουμε που να πάμε. Αλλά μερικές φορές μπορούμε να φεύγουμε, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Προσποιούμαστε ότι φεύγουμε, και προσποιούμαστε ότι αλλάζουμε. Αλλά επιστρέφουμε ξανά, ήρεμοι, παρηγορημένοι από την απατηλότητα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: