Eλεύθερη Πτώση

Πέφτοντας ένοιωσες

Μίσος και ελευθερία

Mία αίσθηση κατεύθυνσης

Τα μάτια σου

Σταθερά

Ανοιχτά

Εστίασαν

στα τείχη μίας φυλακής.

Πώς γίνεται μία φυλακή

να είναι

Τόσο επιβλητική;

Τόσο όμορφη;

Σαν κάστρο που κάποτε

γέμιζε ζωή.

Κοίταξες ψηλά και θαύμασες

τα πελώριά της σκέπαστρα.

Ονειρεύτηκες ότι είσαι

ο ακίνητος μάγος της

που κάνοντας ξόρκια μας καλείς.

Γέμισες με δύναμη
σκαρφάλωσες

στα ψηλότερα σημεία της

και κοίταξες μακριά.

Προσπέρασες τα παρατηρητήρια

Σκίστηκες στα συρματοπλέγματα

Για μία στιγμή

Την πίστεψες.

Τώρα;

Τι κάνεις;

Τι έχει απομείνει

Από αυτό το παμπάλαιο όνειρο;

Θα μου πεις:

Κατά την πτώση μου

Το βλέμμα μου είναι στραμμένο προς την γή

Διψάω για την επαφή

Ανοίγω τα χέρια μου

Δέχομαι

την ανοιχτή στάση της πτήσης

Που όσο πέφτεις

- έστω και ανεπαίσθητα –

σε μετακινεί.

Ποντάρω.

Στο σπάσιμο των πιθανοτήτων

Στην έξοδο από το πεπρωμένο

Στην ομαλή παρέκκλιση

της ελεύθερης πτώσης.

 (Kαι καλό δρόμο

straight down to hell)