Γκρίζο

Γκρούπα

Μετά την χτεσινή γκρούπα δεν υπάρχω.
Νοιώθω ότι κανένας δεν υπάρχει.
Μυστήριο συναίσθημα. Δυνατό.

Η δράση αντικαθιστά τα δάκρυα

Οφείλουμε να διαλέγουμε το δρόμο της καρδιάς, ώστε να είμαστε πάντα καλύτερα με τον ευατό μας, για να μπορούμε πάντα να χαμογελάμε. Ο σοφός άνθρωπος ζει δρώντας. Δεν ζει σκεπτόμενος να δράσει, ούτε βέβαια ζει σκεπτόμενος αυτό που θα σκεφτεί αφού θα έχει δράσει. Διαλέγει το δρόμο της καρδιάς και τον ακολουθεί.

Ο Ινδιάνος Υaqui

--------------------------------------------------------------------------------

Aπό το "Η εξαιρετική περίπτωση μίας συνηθισμένης ιστορίας" της Andrea Doria τυπωμένο από το ξενοδοχείο των ξένων

Για την Τija

Μέσα από τις ράγες του τρένου ο κροταλίας φτάνει σε ένα παράξενο ισχνό οικοδόμημα. Ο κροταλίας είναι πολύχρωμος και τόσο λυγερός που μοιάζει μοχθηρός και επικίνδυνος. Κινείται συνεχώς, κυλάει αργά, κάθε τόσο εξαφανίζεται και εμφανίζεται σαν το καρέ μία παλιάς ασπρόμαυρης ταινίας. Η προοπτική μπροστά του είναι μικρή (κρίμα γιατί εκεί ήθελα να ζωγραφίσω όλο τον κόσμο). Μέσα από την ομίχλη του τέλους το φίδι κινείται προς τα κόκκινα σπίτια. Τα κόκκινα σπίτια ήθελαν να είναι συνετά και να δημιουργήσουν μία ολόκληρη πόλη. Το ένα δίπλα στο άλλο, τα κόκκινα σπίτια έγιναν ένα μεγαλοπρεπές τείχος μπροστά στα μάτια μου. Το βήμα να ανέβεις επάνω του δεν το έκανες και η πληγή ξεχύνεται σαν πέταλο που περιτριγυρίζει την λίμνη. Οι κυματισμοί της όμως είναι η μόνη ζωή που υπάρχει. Το καταλάβαμε αυτό αφού είδαμε ότι χρόνος σημαίνει κίνηση. Χρόνος σημαίνει απόσταση που διανύετε σε μία κίνηση. Μείναμε ακίνητοι μέσα στην εναλλαγή των τοπίων. Η προσπάθειά μας να σταματήσουμε τον χρόνο είναι η αγωνία μας μπροστά στον θάνατο. Το παιχνίδι που μου έμαθες ήταν και είναι διδακτικό. O αριθμός του ζαριού ήταν και είναι πέντε. Το ζάρι γεννήθηκε από μία γάτα που την λιώνω στην παλάμη μου. Παίρνει την μορφή ενός ιπτάμενου φιδιού και επιστρέφει δυνατότερη. Όταν όλα κινούνται το ζάρι ετοιμάζεται να κυλήσει. Χτυπάω το φίδι με χαρά και εξοστρακίζεται. Ένα, δύο, τρία. Ευτυχώς τα παιδιά χτίζουν πάντα ένα κάστρο δίπλα στην θάλασσα. Όταν όλα κινούνται το φίδι έχει εισχωρήσει στα ενδότερα. Μέσα από την ρωγμή το τείχος ανθίζει. Το τείχος είμαι εγώ και εσύ.