Φόβος

-->Βήμα ανάβασης στο σινικό τείχος που δεν έγινε και οχιά που κρύβεται κάτω απ’το ξερό κλαράκι. Σιωπή που δεν έρχεται και ερημιά που σε κατακλύζει Αδύναμη παρουσία, χαμένη, αμοίραστη, χρώματα αποδεκατισμένα με σφήνες που χώνονται βαθιά. Σχηματίζουν στον δρόμο εμπόδια. Bλέμμα. Μάτια. Ενός ανθρώπου δικού μου που πεθαίνει. Κι εγώ μαζί του, Φόβε μου, λέξη που δεν βγήκες, χέρι που δεν κατέβηκες γεμάτος σαν την προσμονή μίας καινούργιας ώρας, μόνος μέσα στο κινούμενο πλήθος, ανάμεσα στους μονόφθαλμους δεν θυμάμαι τι θα μπορούσα να δω παρά μόνο αυτό που προετοιμάζει και οπλίζει την χαρούμενη δύναμη της επιθυμίας σου. ------------ Εσύ τι πραγματικά φοβάσαι;

(Στον Μαύρο)

Mέχρι το 2010!

Άκουσα τώρα τελευταία ότι λέει μέχρι το 2010 θα απαγορέψουν την κυκλοφορία σε όλα τα δίχρονα μηχανάκια μαζί με τις Βέσπες τις 200άρες. Οι τελευταίες μάλιστα θα κυκλοφορούν μόνο τα σαββατοκύριακα ως αντίκες.


Μα είναι δυνατόν; Εμείς χαίρουμε άκρας υγείας!

Mία παραίτηση απελευθερωτική

Στην στιγμή μίας μικρής πιεστικής σύγχησης σκέφτηκα:

Το παιχνίδι που παίζει μέσα μου με αυτό το κορίτσι είναι μέρος του ναρκισσιστικού μου ευατού που θέλει να αποκτήσει το σώμα και το πνεύμα της άλλης, του άλλου.

Να τους γαμήσει με το εργαλείο μου.
Να τους αποκτήσει με το εργαλείο μου.

Ήμουν (και είμαι) επηρεασμένος από το βιβλίο του Σπόνβιλ "Ο μύθος του Ίκαρου" (σίγουρα θα ακούσετε περισσότερα για αυτό αργότερα) το οποίο σε κάποιο σημείο λέει τα εξής:

Τρέλα του Νάρκισσου: να θέλεις να αποκτήσεις ένα εγώ που δεν υπάρχει! Και ο πόθος γυρίζει γύρω γύρω μέσα στο λαβύρινθό του: τη μη-απόκτηση του αντικειμένου του. Δεν θα βγούμε από αυτό τον λαβύρινθο παρά αν παραιτηθούμε. Αλλά θα ήταν τρέλα να παραιτηθούμε από την επιθυμία, θα ήταν αυτοκτονία να παραιτηθούμε από το εγώ. Η σοφία είναι να παραιτηθούμε από την απόκτηση.

Ήταν για εμένα μία σκέψη απελευθερωτική.