Φόρος τιμής στην φυκιότρυπα

Βρήκα μία καρτ-ποστάλ που με ενθουσίασε και την έχω στείλει σε τόσους πολλούς φίλους, καιρός είναι να στην εκθέσω και ευρύτερα.

Ιδού. Κάντε κλικ στην εικόνα για να την δείτε καλά, και δεξί κλικ => απόθήκευση εικόνας , για να την σώσετε.

H φυκιότρυπα είναι μία μικρή παραλία δίπλα ακριβώς από την πόλη της Μυτιλήνης. Από το κέντρο πηγαίνεις με τα πόδια σε 10-15 λεπτά, με το ποδήλατο είσαι εκεί κατευθείαν. Είναι τόσο κοντά που πηγαίνεις άνετα το απογευματάκι καθημερινής, κάνεις την βουτιά σου και έφυγες. Μερικοί το έχουν στην καθημερινότητάς τους να πηγαίνουν στην φυκιότρυπα και την τιμούν για αυτό που είναι. Και ας μην είναι καμιά σούπερ παραλία και ας μην έχει την ψιλή άμμο από κάτω και ας μην έχει τον πολύ τον κόσμο. Και εγώ είμαι ένας από αυτούς. Θυμάμαι κάτι βράδια να περνάω από επάνω και να ακούω παρέας με πιτσιρικάδες μαζεμένους εκεί κάτω να κάνουν φασαρία μέσα στο σκοτάδι. Το σκοτάδι το εκμεταλλεύονται μερικές φορές και κάποιοι άλλοι που έρχονται με βαρκούλες από απέναντι κάνοντας στην άμμο της μία πρώτη στάση στην αναζήτησή τους για μία καλύτερη ζωή. Αν τα καταφέρουν.

Η φωτογραφία μου φέρνει κάτι σε Εμπειρίκο στο μυαλό. Κάποια αγοράκια παλεύουν με τα κύματα αδιαφορώντας για την γύμνια τους ενώ αυτά πάνω στο βράχο όντας ακίνητα καλύπτουν το σώμα τους γιατί ντρέπονται. Κίνηση-ακινησία, η δράση ως τρόπος κάλυψης ενός γυμνού εαυτού ήταν ο συνειρμός μίας φίλης. Και ο κόσμος γύρω παρακολουθεί μία εικόνα γεμάτη ζωή.

Η φυκιότρυπα είναι γενικώς μία πολύ ωραία καβάντζα. Αυτά τα πράγματα είναι πολύτιμα και έχω την εντύπωση ότι γίνονται όλο και πιο σπάνια. Δεν πειράζει, εμείς προχωράμε.

Τhe taste of love is sweet

When hearts like ours meet

I felt for you like a child

Οh, but the fire went wild.

Γειά σου Φυκιότρυπα περήφανη!

Ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό η ανάμνηση από ένα ηλιοβασίλεμα στην Κροστάνδη.

Ηρεμία.

Kαλημέρα

Καλημέρα καινούργια μέρα
Πέρα από τις φλυαρίες που προσπαθούν να γίνουν κάτι
Πέρα από όλα αυτά τα περιττά που μας περιτριγυρίζουν
Και λίγο έχουν να κάνουν
Με μία ματιά στην πανσέληνο
Με ένα τραγούδι που δεν ακούστηκε ακόμη
Μέχρι τότε καλημέρα

Μία μικρή αγωνία ακινησίας

Boλεύθηκες σε αυτή την στάση.
Ζεστάθηκες.
Στήριξες το κεφάλι σου και τα μάτια σου είναι έτοιμα να κλείσουν.
Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα παραμονεύει πάντα αιωρούμενη
η ανάμνηση μίας ζεστής φιλίας που ξεθωριάζει
μίας θερμής βραδιάς που δεν είναι εδώ
ενός μεγάλου ταξιδιού που έχει τελειώσει
και ενός έρωτα που κάποτε έκαιγε τα σωθικά σου.
Τώρα μετράς καθισμένη την κάθε σου ανάσα.
Το βάρος του βράχου σου συναντάει έναν κακοτράχαλο δρόμο σαν ρίχνεσαι απροστάτευτη στις λοξές ματιές ενός μουδιασμένου βλέμματος.

Δυό - δυό, πέρασαν - πέρασαν, να τα…

Μία φορά σε ένα σπίτι στην Θεσσαλονίκη κάποιοι συγκάτοικοι μπήκαν στo τρυπάκι να κατηγοριοποιήσουν κάτι που τους προκαλούσε μία έντονη αναταραχή. Κάτι που μας απασχολεί όλους και όλες ανά περιόδους πάρα μα πάρα πολύ. Αυτό το κάτι είναι η ομορφιά των κοριτσιών. Όταν λέω κορίτσια δεν αναφέρομαι γενικά και αόριστα στο θηλυκό φύλο (πιο είναι αυτό ακριβώς;) ούτε στο κυρίαρχο πρότυπο της γυναίκας. Αναφέρομαι σε κάτι που μπορώ να το εκφράσω μόνο με δύο λέξεις, ένα άρθρο και ένα ουσιαστικό και τα δύο σε πληθυντικό αριθμό.

ΤΑ Κ Ο Ρ Ι Τ Σ Ι Α

Δεν θέλω να μακρηγορήσω άλλο. Ελπίζω να πιάσατε το νόημα.

Λοιπόν. Χαιρετίζοντας περήφανα τον Στέργιο και τον Σώτο και ενθυμούμενος μερικές ωραίες στιγμές από αυτό το σπίτι σας παρουσιάζω την...

Κατηγοριοποίηση Όμορφων Κοριτσιών

Κατηγορία 1) Σαν ανάλαφρο αεράκι: τις βλέπεις να περπατάν και παρασέρνεσαι από την κίνησή τους

Κατηγορία 2) Το σύνδρομο του μουσείου: κάθεσαι και τις κοιτάς σαν χαζός (ή αλλιώς σαν ηχητική λήθη)

Κατηγορία 3) Σαν ηχητικό κύμα: Η ομιλία τους είναι τόσο γλυκιά και ερεθιστική που σε κάνει να ξεχνιέσαι

Κατηγορία 4) Σαν οπτικό φαινόμενο Doppler: τα κορίτσια που περνάνε από δίπλα σου σε κοιτάνε τόσο λίγο ώστε να μην εκφυλιστεί η ματιά και χάνονται όπως το ηχητικό σήμα του τρένου που μας προσπερνά

Κατηγορία 5) Τα κορίτσια Νirvana: η επιρροή τους είναι Λίγο Πιο παρατεταμένη, τα κοιτάς και Σιγά Σιγά αρχίζεις να γλυκαίνεσαι

Κατηγορία 6) Τα κορίτσια Μπάφος: Eίναι ακραία περίπτωση της κατηγορίας 5. Τα κοιτάς και μένεις με το στόμα ανοιχτό. Πρέπει να αποφεύγεται γιατί προσομοιάζει με συμπτώματα χρήσης κάνναβης

Κατηγορία 7) Τα κορίτσια για σπίτι: τα βλέπεις και νοιώθεις ότι έχουν το είδος της ομορφιάς που μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο άνθρωπο. Θέλεις απλά να είσαι κοντά τους όλη την ώρα και να τις κοιτάς

Πλάκα δεν είχε; Υπάρχουν άραγε και άλλες κατηγορίες που δεν είχαμε ανακαλύψει;

---------------------------------------------------------------------------------

Τελειώνοντας έχω να κάνω μερικά σχόλια που δεν ξέρω τι σχέση έχουν με τα παραπάνω ακριβώς. Ίσως τώρα που το σκέφτομαι να έρχονται και σε αντίθεση με την διάθεση που είχα εκείνες τις μέρες. Πιστεύω ότι η ομορφιά δεν είναι κάτι που μπορεί να μπει σε μουσείο. Η ομορφιά προκύπτει από την σύγκρουση των αντιθέσεων και των αντιφάσεων που υπάρχουν γύρω μας και μέσα μας. Confusion is a small price to pay for beauty. Το πάθος για την ομορφιά και την ζωή καταπιέζεται και καταπιέζονταν από πάντα μάλλον, κάθε ώρα και στιγμή από χίλιους δύο παράγοντες, άλλοι ενσωματωμένοι άλλοι όχι. Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς για τις ανθρώπινες σχέσεις ειδικά μέσα από ένα απρόσωπο μέσω όπως αυτό το μπλόγκ. Ένα πράγμα όμως που θέλω να πω, για εμένα περισσότερο, κλείνοντας αυτή την αιωρούμενη δημοσίευση είναι το πόσο σημαντική θεωρώ την ανάγκη ξεπεράσματος του εγωισμού, κάθε εγωισμού ακούς; κάθε εγωισμού που κινεί αυτό που είσαι και που γίνεσαι κάθε στιγμή στο όνομα ενός ατομικού συμφέροντος χαμένου μέσα σε κλουβιά.

«Για μια ακόμη θεραπεία, για μια ακόμη υποτροπή κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία».

O Bλάκας!

Και εγένετω οvlakas