Πολλές φορές σε κάθε βήμα που κάνεις αντανακλούνται τα είδωλα των αναμνήσεών σου.
Άλλες πάλι, όταν ολοκληρώνεις την προσπάθεια της πτήσης σου παρόμοια μοιάζει η θέση της αρχής.
Όμως είναι;
Επανάληψη; Deza vu; Είναι σπειροειδής ή γραμμική η πορεία των πραγμάτων;
Πάντως σίγουρα υπάρχει κάτι γνώριμο.
Η αγωνία
Να προλάβω να πω
Να προλάβω πριν με προλάβουν
(Ποιοι; Ποιός; φόβε μου;)
Όσον αφορά εσένα που με διαβάζεις
Χωρίς να σε γνωρίζω θέλω να πω ότι νομίζω ότι λίγο καταλαβαίνω
Πώς είναι να περπατάς πάνω κάτω στο ίδιο δωμάτιο
Πάνω κάτω στην ίδια αυλή
Να ξεκινάς, να τσακίζεσαι και να ξαναπροσπαθείς, φίλε Ιωνάθαν
«στο χαμό γεννηθήκαμε στον χαμό θα φύγουμε», μου είπες και τότε σε αναγνώρισα.
Όσον αφορά εσένα που με διαβάζεις
Το κενό μου είναι γκριμάτσα μίας φιλικής απορίας
Μίας ανάλαφρης σιγουριάς
Για τον κοινό αγώνα που σχηματίζεται
Κύκλος είναι το μηδέν και ακολουθεί το ένα
Λεξιλόγιο μίας γλώσσας των κενών που προσπαθεί να ακουστεί
Προσπάθεια στην οποία επικαλείται την παρουσία σου
Τουλάχιστον για όσο χρόνο χρειάζεται η ανάκληση, η επαναθεμελίωση και παρουσίαση
της μικρής μου
πηγή της ελπίδας.
