Mετά την εξέγερση στην Τουρκία σειρά έχει η Βραζιλία

Αναδημοσιεύω μερικά στοιχεία από το blog communization



Aυτή την στιγμή πραγματοποιείται στην Βραζιλία μία κοινωνική εξέγερση, η οποία έχει εξαπλωθεί σε πάρα πολλές πόλης της χώρας.

Μιλάμε για μία χώρα που την τελευταία δεκαετία έχει παρουσιάσει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Το timingτου ξεσπάσματος της κοινωνικής δυσαρέσκειας έχει να κάνει τόσο με παλαιότερες αδυναμίες, οι οποίες δεν έχουν ξεπερασθεί, όσο και με τις πιέσεις που δημιουργεί τις τελευταίες εβδομάδες η έξοδος των ξένων κεφαλαίων από τη χώρα. Η Βραζιλία εξακολουθεί να είναι μία από τις πιο άνισες κοινωνίες στον κόσμο. Παρά το γεγονός ότι η ψαλίδα έκλεισε σε έναν βαθμό την προηγούμενη δεκαετία, η ανισότητα, όπως αποτυπώνεται στον συντελεστή Gini, παραμένει πάνω από το 0,5 – όταν το 0,4 θεωρείται το όριο της κοινωνικής αποσταθεροποίησης. Η χαμηλή ποιότητα των παρεχόμενων δημόσιων υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων λ.χ. και των μεταφορών, είναι θεαματικά αναντίστοιχη προς τη φορολογική επιβάρυνση (36% του ΑΕΠ, το υψηλότερο ποσοστό εκτός χωρών ΟΟΣΑ). Παράλληλα η διαφθορά της πολιτικής τάξης και των κρατικών αξιωματούχων παραμένει διαβόητη.

Και ένα πολύ ωραίο βιντεάκι για το πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία

Aντιπαράθεση - ταξίδι - εξέλιξη

- Lie still, sleep becalmed, sufferer with the wound
In the throat, burning and turning. All night afloat
On the silent sea we have heard the sound
That came from the wound wrapped in the salt sheet.

Under the mile off moon we trembled listening
To the sea sound flowing like blood from the loud wound
And when the salt sheet broke in a storm of singing
The voices of all the drowned swam on the wind

- Open a pathway through the slow sad sail,
Throw wide to the wind the gates of the wandering boat
For my voyage to begin to the end of my wound
- We heard the sea sound sing, we saw the salt sheet tell.
Lie still, sleep becalmed, hide the mouth in the throat
Or we shall obey, and ride with you through the drowned.

Dylan Thomas
LIE STILL, SLEEP BECALMED

Υ.Γ. Oι παύλες διαλόγων είναι δική μου παρέμβαση

O χρόνος του Σίσυφου

So if you see the Vulture coming,

Flying circles in your mind,

Remember there is no escaping

For he will follow close behind

only promise my a battle

battle for your soul and mine

Gil Scott-Heron

... learning to win is hard
any slob can be a good loser...

Charles Bukofski

                                                                                            

O χρόνος του Σίσυφου

Προσπάθησα τον χρόνο να νικήσω

Το θάνατο στον Άδη να φυλακίσω                

και γέμισε ο κόσμος με νεκρούς

που δραπετεύοντας κατήργησαν το μέτρημα.

Προσπάθησα, κι ακόμα κι αν θέλω δεν μπορώ

Να αλλάξω αυτό που τώρα είναι παρελθόν

Έτσι βρέθηκα σε αυτή την τιμωρία

Η μνήμη είν΄αξεχώριστη από την αμνησία

Κάθε που με κυνηγάει αυτός ο βράχος

Κάθε που τον ψάχνω να τον σπρώξω

Γινόμαστε ένα

ο ένας από την κίνηση του άλλου

Η πέτρα μετατρέπεται στην βούλησή μου

Και γίνομαι κι εγώ ο αραμπατζής της

Σ’ όλα όσα συμβαίνουν είμαι ξένος.

Θυμάμαι την βοή από ανθρώπους

Δυνατή σαν την εκδίκηση

Μία εικόνα από το παρελθόν

Γκρίζα

μα τόσο όμορφη

Θυμάμαι, αλλά ίσως όλα αυτά δεν ήταν αρκετά

Οι φύλακες

Επέστρεψαν ξανά

Κι έτσι τον βράχο πάλι βρίσκομαι να σπρώχνω

και μέσα σε μπουκάλι θέτω ένα μήνυμα

Η πρώτη λέξη είναι

«Το συρματόπλεγμα»

Η τελευταία είναι οι «σειρήνες»

Μιλάει για μία ανάβαση ψηλά

Ψάχνοντας της θάλασσας το θέαμα

Ξεφεύγοντας από τις Ερινύες.        

Ενώ η νύχτα πέφτει, ο φάρος σβήνει

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκινάει.

                                          

Κι όταν το όρνιο του Ηeron σε πλησιάζει

Η μέρα σβήνει, κράτα την γερά

Πίσω μην γυρίσεις εθελοντικά

Θέλω να βλέπω ανθρώπους στα μάτια

με χαμόγελα αναγνώρισης της Νίκης

Που ανοίγει τα φτερά, κοιτάει ψηλά

Στα χέρια της παίζει τον βράχο

Σαν τον δικτάτορα

Και όσο συνεχίζει το όνομά της επανεφεύρει

Κι έτσι ο κόσμος της ανήκει

Θεσσαλονίκη – Σκόπια - Κωσταντινούπολη

Στάσιμος ο χρόνος στις στιγμές της επίθεσης

Διαλεγμένες μία μία σαν τους φίλους μας

Στάσιμος ο χρόνος όταν είμαστε μαζί

Στους τάφους φωτογραφίζουμε την προοπτική

Η άμυνά μας γίνεται

Επίθεση.

 H φωτογραφία είναι από τον "τοίχο των κομμουνάρων" στο νεκροταφείο Πέρ Λασέζ, οπου εκτελέστηκαν οι τελευταίοι μαχητές της παρισινής κομμούνας