Παύλος Φύσσας

Ήταν μία περίοδο, πριν 6-7 χρόνια στην τούμπα, που υπήρχε στην γειτονιά ένας πυρήνας φασιστών που τραμπούκιζε κόσμο. Μεταξύ αυτών, ένας συγκεκριμένος πιτσιρικάς είχε τραβήξει μακριά την βαλίτσα. Μία μέρα βγήκαμε έξω και τον βρήκαμε. Τον πλησιάσαμε και τον στριμώξαμε. Σε κάποια φάση, προσπάθησε να βγάλει ένα μαχαίρι αλλά κάπου σκάλωσε. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι να τον χτυπάω με όλη μου την δύναμη με το κράνος στο κεφάλι και να σκέφτομαι να προσέξω να μην του σπάσω τον λαιμό. Να προσέξω δηλαδή για την ζωή ενός ανθρώπου που μπορεί να "είναι ότι είναι", να μας έχει κυνηγήσει, να έχει μόλις προσπαθήσει να βγάλει μαχαίρι, αλλά που πάντα μπορεί να αλλάξει...

Μετά από αυτό ο συγκεκριμένος εξαφανίστηκε μία για πάντα...

Aπό τότε περάσανε χρόνια, αλλάξανε οι εποχές... αλλά αυτό που μένει το ίδιο το ζήτημα είναι ότι εμείς καθορίζουμε τις καταστάσεις, ότι πρέπει εν τέλει ο κόσμος που ζει σε μία γειτονιά να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, όλα εξαρτώνται από τι εμείς επιλέγουμε να κάνουμε... Μάλλον σε παρόμοιες περιστάσεις μπορούν να υπάρξουν και διάφορες αντιμετωπίσεις... οπότε το ερώτημα που τίθεται είναι

Εσύ τι θα έκανες;

και την επόμενη φορά

Εσύ τι θα κάνεις;