Προδιαγεγραμμένη πορεία

Ωραία είναι η προδιαγεγραμμένη πορεία,

όταν ακολουθείς τις εικόνες της ζωής σου

Το ποια θες να είσαι σε δύο χρόνια,

Σε πέντε,

Σε δέκα.

Σταθμοί, λιμάνια και ενδιάμεσα

μία ευθεία γραμμή, χαραγμένη με ακονισμένο μολύβι

στων ωκεανών τον χάρτη.

Μα όταν αυτή η πορεία είναι σίγουρο ότι οδηγεί σε μία εναλλαγή

σύριζα-νδ, μνημόνια-αντιμνημόνια, προαπαιτούμενα

προαπαιτούμενα ποιανών, ταυτότητες-αντιταυτότητες

και οι αγώνες ψιλά γράμματα στα αζήτητα,

αν η αυτή η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη σε ένα κομμάτι χαρτί,

ποιός από εσάς δεν θα ήθελε να το σκίσει;

  

Μέχρι να πάψω να περιμένω,

Και εκεί που φοβάμαι να πηγαίνω,

Σε όλα αυτά που βρίσκονται βαθύτερα,

Ρίχνω άγκυρα..

Γιάζρα Γκρόζνι

Αναζητήστε το Γιάζρα Γκρόζνι

Re: Λωτοφάγοι

Η ζωή δε μετριέται σε χρόνια,

μετριέται σ'ανάσες και μπιτ'

η τρέλα σε βατ,

η αγάπη σε λεύγες.

Σε ποιον έδωσαν αλεύρι και δε ζύμωσε;

Σε ποιον χάρισαν στημόνι και δεν ύφανε;

Σε ποιον υποσχέθηκαν αλέτρι και δεν έσπειρε;

Μη λυπάσαι αυτούς που μένουν

να λυπάσαι αυτούς που φεύγουν.

Φύλαξε τον οίκτο σου για τον Οδυσσέα,

ενώσου με τους Λωτοφάγους.

Χέρια

Το χέρι σου

μου έδωσε μανδύα

με ιδιότητες μαγικού χαλιού

ιπτάμενο, όπως τα παραμύθια,

με κράτησε ζεστό και με ταξίδεψε

σε τούτην τοιαύτην την ακτή

όπου ακούγεται η φωνή

όσων συνεχίζουν την αναζήτηση.

Το χέρι σου

με ιδιότητες μαέστρου

μου μίλησε σε γλώσσα που κάνει το κενό

να μυρίζει βουνό, και που με παρηγορά

πικραμένα και γλυκά,

σε μία σχεδία στα ανοιχτά,

ως την στιγμή που θα δεχτώ

κοιτάζοντας τον σκοτεινό ουρανό,

ότι είμαι ένα τίποτα

και ξαναγεννηθώ.

Το χέρια μας

με μία κατεβασιά

ξηλώσανε συστήματα ασφάλειας.

-‘Αλήτες’, μας φωνάξανε, στην ίδια γειτονιά

που αργότερα μας ψάχνανε

ρωτούσανε για εμάς, αλλά στην πραγματικότητα

θέλανε τις λέξεις που δραπέτευσαν,

τις απαντήσεις που ορίζουν τον άνθρωπο:

Ποιοί είναι αυτοί που φεύγουν

και ποιοί αυτοί που μένουν

κι αν από το σήμερα μέχρι το χθες

άραγε επουλώνονται πλήρως οι παλιές πληγές.

To χέρι μου

Στέρεψε από αποχαιρετισμούς

Η νοσταλγία, πέτρα που βυθίζεται

στην λίμνη της μνήμης

και η προσμονή,

το κυματάκι της που σε χτυπά στην πλάτη.

Μην περιμένεις,

Στο τέλος μόνο ο άνεμος μένει

μέσα από την πολιτεία να περνά

για όσα χέρια έχουν δύναμη

να τεζάρουν τα σκοινιά

και για ακόμη μια φορά να φουσκώσουνε πανιά.