Όταν επιστρέψω, θα είναι με τα ρούχα ενός άλλου ανθρώπου,
με ενός άλλου ανθρώπου το όνομα.
Ο ερχομός μου θα είναι απρόσμενος.
Αν με κοιτάξεις δύσπιστα και πεις “δεν είσαι αυτός”, θα σου
δείξω σημάδια και θα με πιστέψεις. Θα σου πω για την λεμονιά στον κήπο σου, το
δροσερό παράθυρο που αφήνει να μπει το φεγγαρόφωτο. Και μετά σημάδια του
σώματος, σημάδια της αγάπης.
Κι όταν θα σκαρφαλώνουμε τρέμοντας στο παλιό μας δωμάτιο,
ανάμεσα στην μία αγκαλιά και στην επόμενη, αναμεταξύ των καλεσμάτων των εραστών
θα σου μιλήσω για το ταξίδι. Όλο το βράδυ και μετά όλα τα βράδια που θα
ακολουθήσουν. Ανάμεσα στην μία αγκαλιά και στην επόμενη, αναμεταξύ των
καλεσμάτων των εραστών, όλη την περιπέτεια του ανθρώπου, την ιστορία που δεν
τελειώνει ποτέ.
