ΚΙΘΑΡΕΣ (Ωχρά Σπειροχαίτη)
Σου 'χα μιλήσει από παλιά
για κείνες τις χαλασμένες κιθάρες
πίσω από τζάμια θαμπά κι αραχνιασμένες γωνίες
όνειρα που δεν χρειάζονται και τα διώχνουμε
σ' όλα τα σπίτια βλέπω κάτι κιθάρες με σπασμένες χορδές
που μου φέρνουνε θλίψη
Λίγες φορές έχω φύγει από την πίσω πόρτα
εδώ λείπει η πέμπτη κι η έκτη
η ΛΑ και η ΜΙ ρε Δημήτρη
τόσα τραγούδια τα ξεχάσαμε
τόσες νότες
τόσες νότες
γιατί δηλαδή έπρεπε να περάσει τόσος καιρός
Δεν σκεφτήκαμε τα δικά μας χέρια
που χόρευαν πάνω στις χορδές
κάποτε σαν ποιήματα χαρούμενα
Του χρόνου θα λείπουν κι άλλες χορδές
δεν ξέρω πόσες
αύριο να μετρήσουμε πάλι μεθαύριο πάλι πάλι μεθαύριο
κι ύστερα όταν όλες χαθούνε να μετρηθούμε κι εμείς
για τελευταία φορά
για τελευταία φορά
κι επιτέλους να πράξουμε
Σου 'χα μιλήσει από παλιά
για κείνες τις χαλασμένες κιθάρες
πίσω από τζάμια θαμπά κι αραχνιασμένες γωνίες
όνειρα που δεν χρειάζονται και τα διώχνουμε
σ' όλα τα σπίτια βλέπω κάτι κιθάρες με σπασμένες χορδές
που μου φέρνουνε θλίψη
Λίγες φορές έχω φύγει από την πίσω πόρτα
εδώ λείπει η πέμπτη κι η έκτη
η ΛΑ και η ΜΙ ρε Δημήτρη
τόσα τραγούδια τα ξεχάσαμε
τόσες νότες
τόσες νότες
γιατί δηλαδή έπρεπε να περάσει τόσος καιρός
Δεν σκεφτήκαμε τα δικά μας χέρια
που χόρευαν πάνω στις χορδές
κάποτε σαν ποιήματα χαρούμενα
Του χρόνου θα λείπουν κι άλλες χορδές
δεν ξέρω πόσες
αύριο να μετρήσουμε πάλι μεθαύριο πάλι πάλι μεθαύριο
κι ύστερα όταν όλες χαθούνε να μετρηθούμε κι εμείς
για τελευταία φορά
για τελευταία φορά
κι επιτέλους να πράξουμε
1 σχόλιο:
Δεν το λέω για καινούριο βέβαια... Το εκπληκτικό αυτό ποίημα είναι του Γιώργου Οικονομέα, του εξευτελισμένου στα πρωινάδικα δημοσιογράφου... Τι να πεις... Και η "θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη" είναι του καραγκιόζη του Σαββόπουλου... Μάλιστα... Ε, ίσως κάπως έτσι να αποκτά αξία το τραγούδι των Ώρα Μηδέν "Θάνατος στους ποιητές". Ψόφο ρε, ψόφο όλοι! (αλλά ενδεχομένως, "ζήτω το έργο σας"!)
Δημοσίευση σχολίου