Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Πέρασαν περίπου 9 μήνες από τότε που ξεκίνησε να υπάρχει το μπλόγκ του Εργαλείου. Και πάνε περίπου 4 χρόνια όταν ξεκίνησε να υπάρχει το Εργαλείο ως ένα εντυπάκι αρχικά με την μορφή μίας διπλωμένη Α4 που μοιράστηκε σε 15-20 κοντινούς φίλους. Εδώ θα επαναλάβω κάποια πράγματα που έχω ξαναπεί.

Κάποια στιγμή όταν γύρισα από ένα ταξίδι που έκανα στα βαλκάνια συνάντησα μπροστά μου ένα μεγάλο τοίχος. Ένα τοίχος που μάλλον το κουβαλούσα από πάντα μαζί μου και εκείνη την περίοδο υψώθηκε πολύ ψηλά τόσο που με έκανε να ασφυκτιώ. Ως διέξοδο σε αυτή την κατάσταση μου ήρθε η ιδέα να φτιάξω ένα βιβλιαράκι αυστηρά προσωπικό το οποίο δεν θα το έβλεπε ποτέ κανείς άλλος. Εκεί θα κατέγραφα όλες τις έντονές μου αναμνήσεις έτσι ώστε να μπορώ να ανατρέχω σε αυτές όποτε θέλω. Θα το ονόμαζα «Το Εργαλείο της Ευτυχίας».

Ξεκίνησα λοιπόν να γράφω ένα πρόλογο για αυτό το βιβλιαράκι όπου έβαλα κάτω κάποιες σκέψεις. Ο πρόλογος αυτός όμως δεν τελείωνε και η ανάγκη για μοίρασμα μεγάλωνε. Έτσι βγήκε το Εργαλείο Νο1, και ακολούθησε το 2, το 3, το 4 και το 5. Στο 5 σταμάτησα. Δεν με ικανοποιούσε η μορφή που είχε αποκτήσει δεν υπήρχε η ανταλλαγή που είχα φαντασιωθεί και από μόνο του έδειχνε το πράγμα ότι δεν βγάζει κάπου, ότι είμαι πολύ λίγος για να πω αυτό που θέλω να πω.

Έπειτα το πράγμα εξελίχθηκε εντελώς φυσικά σε αυτό το μπλόγκ. Εγώ τα μπλόγκ ούτε που τα ήξερα. Είχα σκεφτεί ότι θα ήταν ωραία να έφτιαχνα μία ιστοσελίδα ή κάτι τέτοιο όπου να μπορώ να ανεβάζω πραγματάκια που μου’ρχονται και να μπορούν να μπαίνουν και απαντήσεις, σχόλια. Και κάποια στιγμή μου είπαν ότι αυτό υπάρχει και ότι επικοινωνούν διάφοροι άνθρωποι μεταξύ τους και τέτοια. Οπότε χωρίς να το πολυφιλοσοφήσω τα ανέβασα όλα τα κείμενα των εργαλείων εδώ πάνω. Από τότε παίζει ένα παιχνίδι.

Το παιχνίδι αυτό αναζητάει έναν άλλο τρόπο έκφρασης. Πειραματίζεται κυρίως με την γραφή και τις λέξεις. Μοιράζει σκέψεις, συναισθήματα και μικρές ανακαλύψεις που μερικές φορές θέλεις να τις μοστράρεις στους φίλους σου. Σίγουρα tο πράγμα έχει γειωθεί. Κάτι άλλο θέλει να βγει αλλά δυσκολεύεται.

Σε λίγες μέρες ξεκινάω ξανά για μία βόλτα στα βαλκάνια, με φίλους, με μεγάλη χαρά προσμένοντας μία πολύτιμη συνάντηση σε μία αρκετά απρόβλεπτη εκδρομή. Για να δούμε τι θα μας πει η επιστροφή. Θα πιω στην υγεία των δικών σας Εργαλείων. Είθε να συναντηθούν οι δρόμοι τους! Αυτές τις μέρες έγινε κάτι που φώτισε λίγο περισσότερο την ουσία του Εργαλείου. Τελειώνοντας τον «μύθο του Σισυφου» του Καμύ έπεσα στην παρακάτω φράση: «Δεν ανακαλύπτει κανείς το παράλογο δίχως να επιχειρήσει να γράψει κάποιο εγχειρίδιο για την ευτυχία».

Κλείνοντας θέλω μιλήσω για την ανάγκη που νοιώθω για ακόμα έναν έρωτα, πιο πλούσιο από ποτέ, χωρίς φόβους, χωρίς αναστολές. Μήπως λέω ψέματα; Σας αφήνω τώρα και για μερικές μέρες. Μέχρι να τα ξαναπούμε… καταστρέψτε ότι σας αφήνει λειψούς, δημιουργείστε αυτό που πάντα θέλατε να κάνετε. Από εδώ ξεκινάνε όλα.

Σας αφιερώνω ένα ποιήμα του Ανδρέα Εμπειρίκου που το ακούω και το ξαναακούω στο cd και μου έχει κολλήσει. Αν είστε μόνος/η στο δωμάτιο και δεν ντρέπεστε διαβάστε το δυνατά.

ΩΣ ΕΡΓΟΝ ΑΤΕΛΕΥΤΗΤΟ

Η μέθη των κυμάτων είναι μήνυμα

Που πάει ο ποντοπόρος στην καλή του

Γαλήνια νύχτα το βελούδο της σιγής

Μέσα στ’ αστέρια που κυλούν στην πρύμη

Για το ταξείδι των ιστών για το ταξίδι των αρμάτων

Αρματωσιάς μιάς σκούνας ηνιόχου

Τεθρίππου βαίνοντος προς την χαρά

Καταυλισμών ατσίγγανων με κοριτσάκια

Πιο θελκτικά κι από τα μάτια τους

Όταν σκιρτούν στην πάχνη της πρωίας.