Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

Οι εικόνες προκύπτουν όταν η ζωγραφική παρεμβαίνει και ακινητοποιεί για λίγο την ποιητική ροή, όχι για να αφουγκραστεί τον συγκεκριμένο στίχο, αλλά για να αποτυπώσει το φευγαλέο, να μεταφέρει με τον τρόπο της ένα διευρημένο αίσθημα για τον κόσμο, ένα γενικότερο κραδασμό ψυχής. Και οι στίχοι μας υποδέχονται και μας αιφνιδιάζουν κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο, αν και διαφυλάνε πάντα την ίδια υπαρξιακή προδιάθεση. Άλλοτε εκκωγαντικά, άλλοτε εξεγερμένα ή ήπια, τρυφερά ή αμείλικτα μέσα από υπόγειες, άβατες διαδρομές μας οδηγούν σε ναρκοθετημένα πεδία με αμφισβητήσεις, ρήξεις και ανατροπές, διεμβολίζοντας το προφανές και το αυτονόητο με τη συμπαγή και ρευστή πρώτη ύλη της γλώσσας.

Η ροή της ποίησης και αυτή της ζωγραφικής είναι σαν δύο ανυπότακτα ποτάμια που τρέχουν παράλληλα, το κάθε ένα με τα δικά του νερά, τις δικές του πηγές, που όμως συνδέονται στο βάθος της γης και βγαίνουν από ένα κοινό έγκατο.

Όταν η ζωγραφική συνομιλεί με την ποίηση δεν υποτάσσεται σ'αυτήν. Διατρέχει μαζί μ'αυτήν και παράλληλα με αυτήν σε διαφορετικές διαδρομές ένα κοινό εκφραστικό τόπο με κοινούς στόχους και με το βλέμμα στραμμένο η μία στην άλλη.

Από το βιβλίο "Συνάντηση" όπου ο Γιάννης Ψυχοπαίδης ζωγραφίζει πάνω σε ποίηματα της Κικής Δημουλά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: