Στο ερώτημα πώς απαντάω σε όλες αυτές τις ζωγραφιές που έχουν έρθει για Το μειδίαμα δεν έχω βρει μία απάντηση. Έχω όμως μία μικρή ιδέα. Θα ανεβάζω κάποιες από τις ζωγραφιές που μου έχουν κάνει εντύπωση μαζί κάποιο ποιήμα που μου τις επανέφερε σε κάποια φάση στο μυαλό. (μήπως θέλετε να κάνετε και εσείς κάτι παρόμοιο;).
Ξεκινάω.
Έρωτες
Την ποίηση όπως τις γυναίκες
μόνο στην απειλή της εγκατάλειψης
την αγαπάμε
Τίτος Πατρίκιος "Λυσιμελής Πόθος"
(απάντηση στην ερώτηση "εσύ τι πραγματικά φοβάσαι;")
2 σχόλια:
Στο δικό μου το μυαλό, με αφορμή τη ζωγραφιά και το ποιήμα του Πατρίκιου, στριφογυρίζει συνεχώς ένας στοίχος του Λειβαδίτη, δε θυμάμαι όμως από ποιο ποίημα...
"Ζήσαμε πάντοτε άλλου και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο"
Να είσαι καλά
Νικόλ
: )
Δημοσίευση σχολίου