Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

Φόβος

-->Βήμα ανάβασης στο σινικό τείχος που δεν έγινε και οχιά που κρύβεται κάτω απ’το ξερό κλαράκι. Σιωπή που δεν έρχεται και ερημιά που σε κατακλύζει Αδύναμη παρουσία, χαμένη, αμοίραστη, χρώματα αποδεκατισμένα με σφήνες που χώνονται βαθιά. Σχηματίζουν στον δρόμο εμπόδια. Bλέμμα. Μάτια. Ενός ανθρώπου δικού μου που πεθαίνει. Κι εγώ μαζί του, Φόβε μου, λέξη που δεν βγήκες, χέρι που δεν κατέβηκες γεμάτος σαν την προσμονή μίας καινούργιας ώρας, μόνος μέσα στο κινούμενο πλήθος, ανάμεσα στους μονόφθαλμους δεν θυμάμαι τι θα μπορούσα να δω παρά μόνο αυτό που προετοιμάζει και οπλίζει την χαρούμενη δύναμη της επιθυμίας σου. ------------ Εσύ τι πραγματικά φοβάσαι;


(Στον Μαύρο)

3 σχόλια:

rose είπε...

αυτη τη στιγμή, να πάω πίσω..

ο αποτέτοιος είπε...

τον εαυτό μου..

(εκτός αν η ερώτηση απευθύνεται στον φόβο. οπότε τότε δεν ξέρω να απαντήσω)

Ανώνυμος είπε...

τις ξεραμένες ψυχές