My friends feel it's their appointed duty
They keep trying to tell me all you want to do is use me
But my answer yeah to all that use me stuff
Is I wanna spread the news that if it feels this good getting used
Oh you just keep on using me until you use me up
Until you use me up

My brother sit me right down and he talked to me
He told me that I ought not to let you just walk on me
And I'm sure he meant well yeah but when our talk was through
I said brother if you only knew you'd wish that you were in my shoes
You just keep on using me until you use me up
Until you use me up

Oh sometimes yeah it's true you really do abuse me
You get in a crowd of high class people and then you act real rude to me
But oh baby baby baby baby when you love me I can't get enough
I and I wanna spread the news that if it feels this good getting used
Oh you just keep on using me until you use me up
Until you use me up

Talking about you using me but it all depends on what you do
It ain't too bad the way you're using me
Cause I sure am using you to do the things you do
Ah ha to do the things you do

Καλά κρυμμένες ιστορίες του ελληνικού ιμπεριαλισμού

Θεσσαλονίκη / Οκτώβρης 2010

Σε αυτές τις γιορτινές μέρες, που η γαλανόλευκη σημαία με τόση αναίδεια στιγματίζει την πολυεθνική ιστορία της πόλης, αποκρύπτει τις κοινωνικές-ταξικές ρίζες της κρίσης του υπάρχοντος συστήματος ανάγοντας το σε ζήτημα καθαρότητας του έθνους και προστασίας των αφεντικών του, είπα να κάνω κάτι που είχα στο μυαλό μου από καιρό!

Μάζεψα τα λινκ από "Τα μυστικά του βούρκου: καλά κρυμμένες ιστορίες του ελληνικού ιμπεριαλισμού", υλικό κριτικής παρουσίασης της ελληνικής ιστορίας από το περιοδικό Σαράγιεβο και τα παραθέτω.

Τα μυστικά του βούρκου (α' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (β' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (γ' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (δ' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (ε' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (στ' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (ζ' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (η' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (θ' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (ι' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (κ' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (λ' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (μ' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (ν' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (ξ' μέρος)
Τα μυστικά του βούρκου (ο' μέρος)

Τα τελευταία link δεν διατίθενται σε ολοκληρωμένη μορφή ηλεκτρονικά, σε κάθε περίπτωση μπορούν να αναζητηθούν σε έντυπη μορφή.
-----
Επίσης παραθέτω την σημαντική προσπάθεια από την ομάδα ενάντια στον εθνικισμό της φάμπρικα υφανετ να μιλήσει ενάντια τόσο στον εθνικισμό όσο και στον αντι-ιμπεριαλισμό με την έννοια ότι ο δεύτερος αποτελεί ενσωματώσιμη κρατική ιδεολογία οι οποία συχνά αντικαθιστά τον κοινωνικό-ταξικό ανταγωνισμό με τους ανταγωνισμούς μεταξύ "ισχυρότερων" και "ασθενέστερων" κρατών.

--------

Στις μέρες αυτές που όλα παίζονται και το ζήτημα της επανάστασης είναι ανοιχτό η οικειοποίηση της μνήμης να γίνει όπλο στα χέρια μας

H αναζήτηση της ελπίδας

- Ο ένας από τον άλλο
- Στην δύναμη της επίθεσης
- Στο παράδειγμα που μεταδίδεται
- Στις σχέσεις που αναπτύσσονται
- Στην εμπειρία, την στιγμή του δοσίματος που σου καρφώνεται στο μυαλό
- Στην αποκάλυψη του ασύστολου ψεύδους, της αδικίας
- Στην κυκλοφορία των αγώνων

(Όποτε καταγράφω την αναζήτηση της ελπίδας μου μοιάζω με διαφήμιση!)

Kριτική σε μία αφίσα

Βλέπω μία αφίσα που αρχίζει με το παρακάτω σύνθημα

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Μου θυμίζει κάτι από το σύνθημα «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», με προετοιμάζει για μία συνέχεια στην οποία θα παρουσιάζεται την προαναγγελόμενη υπάρχουσα εναλλακτική λύση στο καπιταλιστικό σύστημα.

Κοιτώντας παρακάτω βλέπω την εξής εικόνα:

Σπίτια ενός χωριού ή προαστίου, ανεμογεννήτριες, ένα βενζινάδικο χορταριασμένο, χαρταετοί και καθαρός αέρας, κήποι οικολογικής γεωργίας, άνθρωποι που παίζουν, συναλλάσονται σε μία υπαίθρια αγορά και γενικα φαίνονται χαρούμενοι.

Το ερώτημα που μου δημιουργείται είναι το εξής: ποιό είναι το στοιχείο σε αυτή την εικόνα που δείχνει αυτό για το οποίο μας προετοιμάζει το σύνθημα, ότι δηλαδή υπάρχει μία πραγματικότητα όπου έχουν καταργηθεί οι σχέσεις εκμετάλλευσης μεταξύ των ανθρώπων και έχουν αντικατασταθεί με κάποιες άλλες, ας πούμε έτσι γενικά, απελευθερωτικές. Το κάνουν αυτό οι ανεμογεννήτριες; Το κάνει η οικολογική γεωργία; Είναι κάτι που καλύπτεται με ένα μωσαϊκό εναλλακτικών λύσεων όπως για παράδειγμα αυτές που αναφέρθηκαν;

Η αρχική αφίσα της οικογιορτής την οποία συνάντησα σε έντυπη μορφή έθετε στο προγραμμά της εκτός από τα εργαστήρια τα οικολογικά προϊόντα, τις χειροτεχνίες, τις μουσικές και κάποιες συζητήσεις. Αργότερα, βλέπωντας σε ηλεκτρονικη μορφή την πιο πρόσφατη αφίσα και το πρόγραμμα , θεωρώ ότι έχει υπάρξει προσπάθεια για μία πιο συγκεγκεκριμένη (και πολύ ενδιαφέρουσα) πλαισίωση από πολιτικές συλλογικότητες. Παρόλα αυτά, η αρχική μου εντύπωση παραμένει η ίδια: βλέπω έναν υπερκερασμό του πολιτικού για χάρη μίας εναλλακτικής μορφής (δεν χρησιμοποιώ εδώ αρνητικά την λέξη εναλλακτικό) η οποία μία χαρά μπορεί να ενσωματωθεί από το υπάρχουν σύστημα αν δεν υπάρχουν τοπικοί-πολιτικοί θεσμοί που να προκαλούν τις σχέσεις κεφαλαίου-εργασίας που το αναπαράγουν. (δείτε μία σχετική κριτική εδώ)

Παραδείγματα τέτοιων ενσωματώσεων υπάρχουν. Aν ψάξουμε το παράδειγμα, των transition town στην μεγάλη βρετανία θα δούμε ότι στην πορεία του συμπεριλάμβανε και συμπεριλαμβάνει ανθρώπους με μία κριτική και εναλλακτική αντίληψη στα πράγματα. Τελικά όμως η άποψη που επικρατεί είναι μία άρνηση της πολιτικής διάστασης. Αυτό συμβαίνει με την έννοια ότι «εγώ ασχολούμαι με το να αλλάξω τον εαυτό μου, να δημιουργήσω τον κήπο μου, να μην τρώω κρέας, να μην καίω τόσο πολύ ορυκτά καύσιμα κτλ όμως δεν μπορώ να ασχοληθώ με το αναπτυξιακό σχέδιο που πλήττει το γειτονικό χωριό γιατί αυτό είναι πολιτικό». Δείτε μία ωραία κριτική στα transition town η οποία χωρίς να ακυρώνει τις καλές προθέσεις ανθρώπων που έχουν τρέξει τέτοιες προσπάθειες, δείχνει ότι μία χαρά μπορούν αυτές να συνυπάρχουν στην γωνίτσα τους με ένα σύστημα που είναι στην ίδια του την λογική να μεγεθύνεται εμπορευμαποιώντας και καταναλώνοντας ανθρώπινες σχέσεις και φυσικούς πόρους.

Κάποιοι βέβαια μπορεί να μην συμφωνούν και τόσο με την καταστρεπτική φύση του καπιταλισμού και προτείνουν μία πράσινη ανάπτυξη η οποία θα θεραπεύει τα προβλήματα μέσω της τεχνολογίας και πολιτικών μεταρυθμίσεων. Οι ευρωπαίοι πράσινοι για παράδειγμα (οι οποίοι παρεμπιπτόντως μία χαρά δέχονται και προτείνουν μορφές εναλλακτικής και αλληλέγγυας οικονομίας) προτείνουν και προωθούν το green new deal ως λύση για τα προβλήματα του καπιταλισμού, ένα πακέτο μέτρων που στην πραγματικότητα αποτελεί τάση για εμπορευματοποίηση και εμπορική εκμετάλλευση των ίδιων των οικολογικών προβλημάτων που παράγει το υπάρχον σύστημα.

Η παραπάνω κριτική γίνεται καλοπροαίρετα για να συμβάλει σε μία συζήτηση πάρα πολύ επίκαιρη καθώς είμαστε σε μία φάση που μετά την αποτυχία της συνόδου της κοπεγχάγης (COP15) διαφαίνεται ένα ρήγμα στο οικολογικό κίνημα: μία μεριά του κινείται προς την ενσωμάτωση και μία άλλη κριτικά προς τον καπιταλισμό. Τι να κάνουμε! Αυτή είναι η εποχή μας, δεν την διαλέξαμε.